شير بيشه‌های زله زرد
دوشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۹ ساعت ۱۲:۱۶
نوید شاهد - سردار شهيد "صفر خوشروان" عشاير زاده پاك طينت و مردي خاكي تر از زمين بود كه به دليل شجاعت و دلاوري هاي بسيار در مقابله با دشمن بعثي به شير بيشه هاي زله زرد شهرت يافت. در ادامه زندگینامه او را می‌خوانید:
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه؛ سردار شهيد صفر خوشروان فرمانده دلاور سپاه در جبهه هاي گيلانغرب سال 1334 در روستاي يان و قيلان از توابع دهستان ويژنان در بخش مركزي شهرستان گيلانغرب در خانواده اي مذهبي ديده به جهان گشود .
او نخستين فرزند خانواده بود كه دوران تحصيل ابتدايي و راهنمايي را در زادگاهش گذراند و سپس براي ادامه تحصيل در مقطع متوسطه راهي قصرشيرين شد و در سال 1354 موفق به دريافت مدرك ديپلم در رشته تجربي شد.
اين شهيد والامقام در رشته هاي هنري، هوشي سرشار داشت و در نقاشي، طراحي و ساخت وسايل دستي هنرمند بود هر چند اين ابتكار او در سال هاي تحصيل، هرگز مورد توجه قرار نگرفت بلكه زمينه اي شد تا بواسطه برخي كارهاي ضد رژيم تحت تعقيب هم قرار گيرد.
آقا صفر وقتي نتوانست در ديار خود كاري پيدا كند براي بدست آوردن شغلي مناسب راهي شهر اراك شد و در آنجا بخاطر دانستن زبان هاي انگليسي و عربي به عنوان تكنسين و مترجم زبان در كارخانه اي صنعتي مشغول بكار شد.
دو سال بعد از اراك بازگشت تا به خدمت مقدس سربازي اعزام شود و براي اين مهم به پادگان كوهدشت از توابع استان لرستان اعزام شد، خدمت مقدس سربازيش با ماجراهاي انقلاب و فرمان حضرت امام (ره) مبني بر ترك پادگان ها همزمان شد.
شهید خوشروان، در اين ايام و به دنبال پيام تاريخي امام راحل چون از ظلم و زور حكومت ستم شاهي به تنگ آمده بود فرمان مقتدايش را لبيك گفت و از پادگان فرار كرد.
او پس از فرار براي در امان ماندن از دست نيروهاي امنيتي رژيم به عراق گريخت ولي پس از مدتي توسط نيروهاي امنيتي اين كشور دستگير و به ساواك تحويل شد و هنگام انتقال به دادگاه نظامي، توسط راهپيمايان، آزاد و به صفوف مردم انقلابي پيوست.
بعد از پيروزي انقلاب و آغاز جنگ تحميلي، شهید بر خود تكليف دانست در اولين فرصت با همكاري همرزمانش، سپاه پاسداران گيلانغرب را راه‌اندازي كرد و خود فرماندهي نقاط حساس و استراتژيكي جبهه گيلانغرب (آوزين، چغالوند، چرميان، شياكوه، برآفتاب، تنگ حاجيان، بانسيران، انارك، گورسفيد، شكميان و تنگ كودك) را بر عهده گرفت و به حق اين محور عملياتي با طول و عرض جغرافيايي گسترده در مقابل مديريت و قدرت سازماندهي او سر تعظيم فرود آورده بود.
شهيد خوشروان، شجاعتي كم نظير داشت و با وجود بارها مجروح شدن بلافاصله بعد از بهبودي به جبهه ها و ميان دوستانش باز مي گشت تا چون هميشه قوت قلب شان باشد و مايه هراس دشمن شود.
خنثي سازي بيش از يك هزار قبضه مين آن هم در يك روز از جمله مهارت هايش بود تا ركورد خنثي سازي مين را به نام خود ثبت كند ولي عاقبت روز 31 خرداد 1361 در برخورد با مين تله اي در محور آوزين به فوج ياران و همرزمان شهيدش پيوست.
گل اندام خوشروان مادر اين شهيد والامقام مي گويد: صفر از بدو تولد حركت ها و كارهايي انجام مي داد كه كمتر كسي از همسالانش قادر به انجام آنها بود او با اين كارها سبب حيرت همه می شد.
وی افزود: از همان كودكي مثل يك استادكار مهار بود به خصوص در ساخت كار دستي، اخلاقي نيكو و چهره اي جذاب داشت و برخورد مهربانانه و حسنه و توانايي و تخصص، از او فردي ممتاز ساخته بود.
در ادامه مظفر خوشروان برادر اين شهيد والامقام نيز گفت: همه اعمال و رفتار شهيد خدايي بود و جز رضاي خدا به چيز ديگري فكر نمي كرد در حالي كه شرايط ورود به آموزش و پرورش را به عنوان دبير زبان پيدا كرده بود، دفاع از كيان دين و ميهن را مقدم دانست.
وی بیان داشت: آقا صفر دلي داشت به بزرگي كوه، در عمليات ها هميشه جلوتر از ديگران حركت مي كرد، اندك حقوقي را كه مي گرفت در ميان فقرا و مستمندان تقسيم مي كرد.
فرازي از وصيت نامه شهيد
از شما مي خواهم كه احترام پدر و مادر را همواره رعايت كنيد و با دوستان و آشنايان خوش اخلاق و خوش برخورد باشيد، راه شهدا را ادامه دهيد، تقواي الهي پيشه كنيد و هيچ گاه از ياري و مساعدت برادران رزمنده در پشت جبهه غافل نمانيد.
انتهای پیام/
اين شهيد والامقام در رشته هاي هنري، هوشي سرشار داشت و در نقاشي، طراحي و ساخت وسايل دستي هنرمند بود هر چند اين ابتكار او در سال هاي تحصيل، هرگز مورد توجه قرار نگرفت بلكه زمينه اي شد تا بواسطه برخي كارهاي ضد رژيم تحت تعقيب هم قرار گيرد.
آقا صفر وقتي نتوانست در ديار خود كاري پيدا كند براي بدست آوردن شغلي مناسب راهي شهر اراك شد و در آنجا بخاطر دانستن زبان هاي انگليسي و عربي به عنوان تكنسين و مترجم زبان در كارخانه اي صنعتي مشغول بكار شد.
دو سال بعد از اراك بازگشت تا به خدمت مقدس سربازي اعزام شود و براي اين مهم به پادگان كوهدشت از توابع استان لرستان اعزام شد، خدمت مقدس سربازيش با ماجراهاي انقلاب و فرمان حضرت امام (ره) مبني بر ترك پادگان ها همزمان شد.
شهید خوشروان، در اين ايام و به دنبال پيام تاريخي امام راحل چون از ظلم و زور حكومت ستم شاهي به تنگ آمده بود فرمان مقتدايش را لبيك گفت و از پادگان فرار كرد.
او پس از فرار براي در امان ماندن از دست نيروهاي امنيتي رژيم به عراق گريخت ولي پس از مدتي توسط نيروهاي امنيتي اين كشور دستگير و به ساواك تحويل شد و هنگام انتقال به دادگاه نظامي، توسط راهپيمايان، آزاد و به صفوف مردم انقلابي پيوست.
بعد از پيروزي انقلاب و آغاز جنگ تحميلي، شهید بر خود تكليف دانست در اولين فرصت با همكاري همرزمانش، سپاه پاسداران گيلانغرب را راه‌اندازي كرد و خود فرماندهي نقاط حساس و استراتژيكي جبهه گيلانغرب (آوزين، چغالوند، چرميان، شياكوه، برآفتاب، تنگ حاجيان، بانسيران، انارك، گورسفيد، شكميان و تنگ كودك) را بر عهده گرفت و به حق اين محور عملياتي با طول و عرض جغرافيايي گسترده در مقابل مديريت و قدرت سازماندهي او سر تعظيم فرود آورده بود.
شهيد خوشروان، شجاعتي كم نظير داشت و با وجود بارها مجروح شدن بلافاصله بعد از بهبودي به جبهه ها و ميان دوستانش باز مي گشت تا چون هميشه قوت قلب شان باشد و مايه هراس دشمن شود.
خنثي سازي بيش از يك هزار قبضه مين آن هم در يك روز از جمله مهارت هايش بود تا ركورد خنثي سازي مين را به نام خود ثبت كند ولي عاقبت روز 31 خرداد 1361 در برخورد با مين تله اي در محور آوزين به فوج ياران و همرزمان شهيدش پيوست.
گل اندام خوشروان مادر اين شهيد والامقام مي گويد: صفر از بدو تولد حركت ها و كارهايي انجام مي داد كه كمتر كسي از همسالانش قادر به انجام آنها بود او با اين كارها سبب حيرت همه می شد.
وی افزود: از همان كودكي مثل يك استادكار مهار بود به خصوص در ساخت كار دستي، اخلاقي نيكو و چهره اي جذاب داشت و برخورد مهربانانه و حسنه و توانايي و تخصص، از او فردي ممتاز ساخته بود.
در ادامه مظفر خوشروان برادر اين شهيد والامقام نيز گفت: همه اعمال و رفتار شهيد خدايي بود و جز رضاي خدا به چيز ديگري فكر نمي كرد در حالي كه شرايط ورود به آموزش و پرورش را به عنوان دبير زبان پيدا كرده بود، دفاع از كيان دين و ميهن را مقدم دانست.
وی بیان داشت: آقا صفر دلي داشت به بزرگي كوه، در عمليات ها هميشه جلوتر از ديگران حركت مي كرد، اندك حقوقي را كه مي گرفت در ميان فقرا و مستمندان تقسيم مي كرد.
فرازي از وصيت نامه شهيد
از شما مي خواهم كه احترام پدر و مادر را همواره رعايت كنيد و با دوستان و آشنايان خوش اخلاق و خوش برخورد باشيد، راه شهدا را ادامه دهيد، تقواي الهي پيشه كنيد و هيچ گاه از ياري و مساعدت برادران رزمنده در پشت جبهه غافل نمانيد.
انتهای پیام/
نظر شما
