دومین سالگرد شهادت، سردار شهید دادالله شیبانی فرمانده مدافعین حرم

روحش شاد و یادش گرامی باد

مادر شهيد مي گويد:
«پسرم خيلي مهربان و دلسوز بود. محبت خاصي به همه ي خانواده داشت و با بقيه ي بچه هايم فرق مي كرد. با اين كه در تهران سـاكن بـود و كمتـر وقـت مي كرد به شيراز بيايد، اما هر فرصتي پيش مي آمد، به شيراز مي آمـد و همـه ي كارهاي عقب مانده ي ما را انجام ميداد. بار آخري كه سوريه بود، من اصرار كردم كه بـراي سـالگرد پـدرش نيايـد. حتي به بچه ها گفتم كه به او نگويند مراسم چه تـاريخي اسـت. امـا او بـا هـر زحمتي بود، خودش را به تهران رسانده بود و با خانواده اش بـه شـيراز آمدنـد و براي مراسم زحمـت زيـادي كشـيدند. حتـي پخـت و پـز و آشـپزي مراسـم را خودشان انجام دادند. هر وقت سر سفره مي نشستيم، اول غذا را براي همه مـي كشـيد. گوشـت و مرغي اگر بود، بين همه تقسيم مي كرد و گاهي به خودش چيزي نمي رسيد. هر كس تهران كاري داشت به او زنگ ميزد. فاميـل و غريـب و همسـايه برايش فرقي نداشت. هر كس كه از او كاري ميخواست، انجام مـيداد و هـيچ گاه بهانهي نميتوانم و نميشود، نمي آورد. هميشه به من ميگفت هر مشكلي داري فقط به خودم بگو؛ نمي خواهد بـه كس ديگري بگويي. برايش كه درد دل ميكردم، ميخنديد و آرامـم مـي كـرد.

همسر شهيد ميگويد: