تاملی در وصیت شهيد اسداله پارسا

به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «اسداله پارسا» 24 مرداد سال 1343 در شيراز محله (پشت مله) در خانواده نسبتاً متوسط از نظر مالی دیده به جهان گشود. پدر کارمند بيمارستان شيراز بود.
دوران ابتدايي را در مدرسه شهيد محمود دهقاني در محله پشت مله تحصيل مي کردند و دوره راهنمايي را در مدرسه اتابک واقع در فلکه قصرالدشت تحصيل کردند در همان موقع اوايل انقلاب بود و با تعطيل شدن مدارس کلاس دوم و سوم راهنمايي را به صورت فشرده گذراندند و سپس در سن 17 با شروع جنگ از طرف بسيج محل دشت عباس (عين خوش ) فعاليت بسيجي داشتند و سپس مشغول به کار و فعاليت در زمينه کشاورزي و دامداري شدند تا اينکه در اوايل 1364 جهت خدمت سربازي به اصفهان رفتند و بعد از گذراندن دوره آموزشي به جبهه ميمک اعزام شدند و در مجموع حدود 13 ماه در جبهه خدمت کردند و سرانجام با بمباران سنگر در تاريخ 10مرداد ماه 1366 در همان جبهه ميمک به شهادت رسيدند و قبر ايشان در گلزار شهداي محله پشت مله به خاک سپرده شد ايشان فردي خوش اخلاق، احترام گذار بخصوص به پدر و مادر و کودکان بودند و از هر نظر نمونه بودند.

با سلام بر امام زمان (عج) و با درود به رهبر کبير انقلاب اسلامي امام خميني پيرمرد هشتاد ساله اي که تمام عمر خود را در تبعيد وزندان گذرانده است . آري امام کاري بس بزرگ کرد . او باعث شد که تمام مردم از لاک خود بيرون آيند و دور و بر خود را بنگرند و اسلام واقعي بشناسند . پدر و مادر عزيزم مرا مي بخشيد که از شما جدا شوم بخدا قسم اگر وظيفه ي من نبود نمي رفتم ولي وظيفه ي من بود مرا خدا يک جان داد و هر وقت از من ميگيرد و شما نبايد براي من گريه کنيد و بايد خوشحال باشيد که فرزندي در راه خدا داده ايد . شما برادرانم اين راه را که من رفتم شما هم برويم که يان راه الله است . راه امام را بپيمائيد و از امام جدا نشويد و امام را تنها نگذاريد . آخرين کلمه ام اين است که خيلي دوستتان دارم ولي خدا و اسلام را بيش از شما دوست دارم . اگر شهيد شدم از شما خواهش ميکنم که براي من گريه نکنيد و خوشحال باشيد . من از مال دنيا چيزي ندارم فقط لباسها و کتابهائي که دارم کتابهايم را به کتابخانه محل ببريد و لباسهايم را به فقيري بدهيد . والسلام اسداله پارسائي

 

منبع: مرکز اسناد ایثارگران