شهادت خط پایان عاشقی است / وصیت نامه اولین شهید طلبه مدافع حرم محمد مسرور
شنبه, ۳۰ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۰۴
هر کس طالب وصول الی الله است باید بداند که تنها راه آن راه شهداست.آری سیدالشهداء اسوه ی ایثار و شهادت این را به ما فهماند است که راه اصلی وصول الی الله شهادت است.
نوید شاهد فارس : شهید محمد مسرور در یکم فروردین ماه سال 1366 در کازرون دیده به جهان گشود.وی دوران تحصیلات را تا مقطع دیپلم در کازرون گذراند .و پس از آن در سال 1385 به خدمت سربازی اعزام شد. پس از اتمام سربازی جهت کار به حوزه علمیه کازرون رفت و در کتاب خانه
حوزه مشغول به کار شد و پس از دو سال حضور در حوزه به طلبگی علاقه مند شد و تا پایه 7 حوزه تحصیل کرد. محمد در تاریخ 6 شهریور 1394 در کنار قبور شهدای گمنام کازرون زندگی
مشترک خود را آغاز کرد و تنها 6 ماه پس از
شروع زندگی مشترک به شهادت رسید. شهید مسرور در شانزدهم بهمن 94 در منطقه رتیان در حالی که ذکر یا حسین(ع)
برلب داشت شربت شهادت نوشید.
( وصیت نامه اولین شهید طلبه مدافع حرم محمد مسرور )
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدایی که اول آن را اولی نیست و آخر آن را آخری نیست.
خدایی که دل را آفرید تا بوسیله آن او را بخواهیم.
آری شاهراه وصول به خدا دل است.
پس باید کوشید که دل را پاک کرد و گرد و غبار تعلقات را از دل شست که دلی که در آن تعلقات باشد به خدا وصل نمی شود.
الهی دل من جای جای آن، گرد و غبار تعلقات گرفته است.
خدایا شکرت که ما را در باب جهاد وارد کردی تا گرد و غبار تعلقات را از دل ما بزدایی.
خدایی که دل را آفرید تا بوسیله آن او را بخواهیم.
آری شاهراه وصول به خدا دل است.
پس باید کوشید که دل را پاک کرد و گرد و غبار تعلقات را از دل شست که دلی که در آن تعلقات باشد به خدا وصل نمی شود.
الهی دل من جای جای آن، گرد و غبار تعلقات گرفته است.
خدایا شکرت که ما را در باب جهاد وارد کردی تا گرد و غبار تعلقات را از دل ما بزدایی.
خدایا چه آرام بخش است.
از خلق بریدن و به تو پیوستن.
الهی حب لی کمال انقطاع الیک و – انر – ابصارنا بضیاء نورک
خدایا عمری است سرگردان در وادی نفس حیران بودم. تو بودی که دست مرا گرفته ای و به وادی خودت رهنمود کردی.
خدایا اینک گذشته ی خود را می نگرم جز سیاهی در خود نمی بینم.
آری سیاهی گناه که دفتر عمر من را سیاه کرده است ولی امیدوارم به عفو و بخشش تو که نامه اعمال مرا قلم عفو بکشی
و مرا به جوار قرب خود داخل کنی که جای امنی غیر از جوار قرب تو نیست.
الا بذکر الله تطمئن القلوب
به نام خداوند وصیت خود را شروع می کنم:
حقیقتا من خود را کوچک تر از آن می دانم که وصیت اخلاقی کنم چون خودم سراپا عیب و نقص هستم و از این امور صرف نظر می کنم.ائمه اطهار و قرآن به اندازه کافی نکات اخلاقی را تذکر داده اند.
و اما از برادران و هر کسی از من بدی و آزاری دیده است ، به بزرگواری خودش مرا ببخشد.انشاءالله خداوند هم از همه تقصیر ما بگذرد.
ای برادران و آشنایان:
بدانید برای هر کسی کربلایی وجود دارد.تا ما را با کربلا نیازمودند از این دنیا نمی برند. پس برادران ببینیم کجای تاریخ زندگی می کنیم.
دنیا را می نگرم، هیچ چیز جذابی، جز خداوند و نماز و قرآن و اهل بیت نمی بینم.
برادران!همیشه به یاد شهدا باشید که صراط مستقیم صراط شهداست و بس.
هر کس طالب وصول الی الله است باید بداند که تنها راه آن راه شهداست.آری سیدالشهداء اسوه ی ایثار و شهادت این را به ما فهماند است که راه اصلی وصول الی الله شهادت است.
و در آخر توصیه ای به برادران طلبه:
این است که در کنار علوم رسمی و عقلی در پی علوم قلبی و معرفتی هم باشند که بوسیله عبادت و اعمال نیک حاصل می شود. و الحق علوم الهی که فقط خاصه بندگان خاص خداست بوسیله اعمال صالحه به وجود می آید. نه در کتاب ها.
علم الهی را با ایثار و گذشت و اعمال صالحه می توان کسب کرد. این جاست که خداوند معلم انسان می شود.
پس ای برادران طلبه سعی کنید روحیه جهادی خود را نگه دارید که اگر غیر این باشد این کتاب ها حجاب اکبری می شود و تو را از جهاد فی سبیل الله باز می دارد و شیطان زمزمه هایی چون مداد العلماء افضل من دماء الشهدا در گوش تو زمزمه می کند و تو را از جهاد باز می دارد.عجب علم حصولی افضل از علم حضوری می شود.
پس برادران! بدانید که باب جهاد باب اولیاء خاص خداست.و بدانید که بالاتر از هر نیکی؛نیکی وجود دارد تا این که شخص شهید شود،دیگر بالاتر از آن نیکی وجود ندارد.
شهادت خط پایان عاشقی است. شهادت آخرین مقام قرب است که احرار را فقط بدان راه می دهند و لا غیر.
اینک بدان که عرفان حقیقی؛عرفان سیدالشهداست. عرفان امام علی (علیه السلام) است که در جهاد و جبهه ها نمایان است و آخرین مرحله عرفان را سیدالشهداء با خون خود اثبات کرده است پس گول عرفان های کذایی را نخورید که عرفان های بدون زحمت و تن پروری است.
عرفان حقیقی عرفان حسین (علیه السلام) است و بس.عرفان امام خمینی و یاران آن است.
و در آخرین فراز خود نجوایی با امام زمان، وصیت خود را تمام می کنم:
ای صاحب ما!ای سبب ارض و السماء! ای پسر زهرای اطهر(سلام الله علیها)!
ما در این وادی پی ظهور و زمینه ساز ظهور تو آمده ایم تا ظهورت را آماده کرده و زمین را به یاریت پر از عدل و داد کنیم.
و در آخرین فراز خود نجوایی با امام زمان، وصیت خود را تمام می کنم:
ای صاحب ما!ای سبب ارض و السماء! ای پسر زهرای اطهر(سلام الله علیها)!
ما در این وادی پی ظهور و زمینه ساز ظهور تو آمده ایم تا ظهورت را آماده کرده و زمین را به یاریت پر از عدل و داد کنیم.
یا مهدی (ع)!تو حسین زمان مایی.آیا در این کربلا ما را هم مطلبی؟
لبیک یا مهدی
محمد مسرور
منبع: ارسالی از خانواده شهید
انتهای متن/
انتهای متن/
نظر شما
