وصیت نامه شهيد جعفر نوروز علي زاده شيرازي / تا وقتي نفس مي کشم خواهم گفت که من فداي مکتب خميني ام

در سال سوم دبيرستان بود که جنگ تحميلي شروع شد او درس را رها کرد و از طريق بسيج راهي جبهه جنگ شد . چند بار به جبهه رفت و يک بار هم مجروح شد ولي از جنگ خسته نشد و علي رغم اينکه دو برادر ديگرش هم در جبهه حضور داشتند او هم به گونه اي ديگر در خطوط مقدم به مبارزه با رزمندگان مشغول گرديد . تا اينکه در دوازدهم تير ماه سال 1361 در منطقه عملياتي خرمشهر توسط دشمن بعثي عراق به فيض شهادت نائل آمد . روحش شاد .


بنام در هم کوبنده ستمگران و با عرض سلام به ساحت مقدس ولي عصر امام زمان ارواحنا فدا و درود بر رهبر کبير انقلاب اسلامي و سلام بر تمام رزم آوران اسلام و سلام بر تمام شهيدان از کربلاي حسين گرفته تا کربلاي ايران و درود و سلام بي پايان بر شما اي پدر و مادر مهربانم شما که عمر عزيز خود را در به ثمر رساندن من صرف کرديد شما که با درد و رنج مرا بزرگ کرديد ولي من هيچگاه نتوانستم رضاي شما را کسب کنم و نمي دانم حالا خدا هم از من راضي باشد و اميدوارم که بتوانيد صبر را پيشه کنيد و نگذاريد که دل اين صدام يزيد خوشحال شود و اگر صبر را پيشه گيريد خداوند اجر عظيم به شما خواهد داد و نگذاريد که منافقين خوشحال شوند بلکه هنگام تشييع خود مي خواهم به جاي گريه و زاري ( که انشاءالله همچو کاري نمي کنيد) الله اکبر بگوييد و خميني رهبر .

 پدر و مادر عزيزم حال که به شهادت و به آرزوي بزرگ خود رسيدم از شما چند خواهش دارم که اميدوارم همه آنها را بخوبي انجام رسانيد. مي خواهم از شما که همچو کوه استوار باشيد نگذاريد کسي خللي در شما بگذارد . من از کوچکي به شما زحمت دادم و حالا هم مي خواهم يک زحمت ديگر به شما بدهم و آن اينکه، آنانکه ضد انقلاب هستند و آنانکه روحانيت را ارتجاع مي دانند . آنانکه انقلاب ما را پوچ مي دانند با آنها رفت و آمد نکنيد.
 شما بايد به آنها درس بدهيد و آنها را به راه بياوريد و ديگر اينکه سنگر با شکوه نماز جمعه را خالي نگذاريد و من وقتي که به جبهه آمدم راهي جز براي رضاي خدا و جهاد در راه خدا ندارم البته اگر خداوند قبول کند و باز بار خدايا اکنون که دارم اين وصيت را مي نويسم از تو عاجزانه مي خواهم که مرا به هدفم برساني و اکنون همه با هم در اين وقت بايد سر به سجده بگذاريم در برابر نعمتهاي اين انقلاب و شکر خداوند گوئيم که خود اين انقلاب اسلامي نعمت بزرگي است و همچنين رهبريت و روحانيت که ما بايد قدر اينها را بدانيم و از آنها تا آخرين قطره ي خونمان حمايت کنيم و اين را هم بدانيد که تا وقتي نفس مي کشم خواهم گفت که من فداي مکتب خميني و راه خميني و مرام خميني که راه اسلام و قرآن است شدم .
و ديگر حرفي ندارم و از پدر و مادر عزيزم مي خواهم که مرا ببخشند و کاري نکنند که من در آخرت رنج ببينم و از تمام دوستان و خويشان التماس دعا دارم و هر زمان به فکر من فرو رفتيد بگوييد ( خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار )

انتهای متن/
منبع: مرکز اسناد ایثارگران فارس