راه شهدا و هدف آنها را از ياد نبريد
دوشنبه, ۲۱ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۲۲
جوان مردان ، و پيرمردان هيچ گاه و در هيچ زماني امام را تنها نگذاريد و همواره پشتيبان ولايت فقيه و روحانيت باشيد و از حمايت خود به آنان دريغ نورزيد.
نوید شاهد فارس: شهید ابراهيم طيبی
در دوم ارديبهشت سال 1346 در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا مقاطع راهنمایی گذراند.
با آغاز جنگ تحميلی عراق بر عليه ايران راهی جبهه شد و به نهاد جهاد سازندگي پيوست.
با آغاز جنگ تحميلی عراق بر عليه ايران راهی جبهه شد و به نهاد جهاد سازندگي پيوست.
شهید ابراهيم طيبی سرانجام
در بيستم خردادماه 1365 به شهادت رسید.
(متن وصیت نامه)
به نام خدا و استمداد ياري از او که يار و ياور ستمديدگان و مظلومان است
اينجانب ابراهيم طيبي وصيت نامه ي خود را آغاز مي کنم. در ابتدا به حقانيت
دين مبين اسلام و پيامبر گرانقدرش حضرت محمد بن عبدالله (ص) و به علي (ع) و
يازده فرزندش گواهي مي دهم که راهنمايان طريق الهي و امام و پيشواي ما
شيعيان هستند .
سپس بر آخرين آنها مهدي صاحب الزمان (عج) و نايب برحقش درود مي فرستم .
خوش
به حال آنان که شوق ديدار حسين (ع) و زيارت مزار مطهرش را دارند و شب ها
از شوق او در خلوتگه عشق با اشک چشم و سوز دل او را صدا مي زنند و سروري را
زمزمه مي کنند اي منتظران مهدي و اي عاشقان حسين و کربلاي حسين با نيتي
پاک و دلي شکسته از خداي حسين بخواهيد که رزمندگان ما را پيروز فرمايد و
راه کربلاي حسين را به روي عاشقان حسين بگشايد.
اين دلباختگان حق و اي رزمندگان بدانيد که پرچم داران و لشکريان حسين مي روند و پرچم را به دست شما مي سپارند .
اي برادران و خواهران ، جوان مردان ، و پيرمردان هيچ گاه و در هيچ زماني امام را تنها نگذاريد و همواره پشتيبان ولايت فقيه و روحانيت باشيد و از حمايت خود به آنان دريغ نورزيد و راه شهيد و هدف آنها را از ياد نبريد.
باري اي پدر و مادر گرامي
نمي دانم با چه زباني بگويم و از شما قدرداني کنم چون شما جواني را از
کودکي، حسين وار بزرگ کرده ايد و او را به اين چنين راهي براي آزادي و
رنگين کردن کربلا فرستاديد . اميدوارم که مرا ببخشيد و براي من گريه و زاري
نکنيد اگر مي خواهيد گريه کنيد براي امام حسين (ع) و فرزند شش ماهه ي او و
علي اکبر و ابوالفضل العباس گريه کنيد.
از شما مي خواهم برادرانم را تربيت کرده و آنها را به راه انقلاب بکشانيد و
بزرگ کنيد و اسلحه ي من را به دست آنها بدهيد و نگذاريد که اسلحه ي من به
زمين بيفتد باري از شما و خويشان مي خواهم که رساله و قرآن را بيشتر
بخوانيد و مجالس دعا را هر چه بيشتر با شکوه تر برپا کنيد . نماز جمعه و
جماعات را ترک نکنيد .
و در آخر براي من سياه نپوشيد و ماتم نگيريد . شيون مکن مادر در مرگ خونبارم ، بگذر ز من ديگر عزم سفر دارم .
انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی مرکزاسناد ایثارگران فارس
نظر شما
