خدايا! شفيعانى آبرودار را آورده ام، رضايت بر شهادتم ده
سه‌شنبه, ۲۹ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۶:۴۸
شهيد «عليرضا رضوی» در دفترچه یادداشت خود می نویسد: «خدايا تو خود كه پرواز را بر من آموختى پس چرا صبر چرا فرياد نه؟ چرا ماندن؟ چرا رها شدن نه؟ خدايا اگر امروز كه پهلوى شكسته فاطمه (س) را، دست قلم شده عباس (ع) را، سربريده حسين (ع) را و هر وقت قلب زينب (س) را درگاهت آورده ام...» متن کامل مناجات این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
نوید شاهد فارس: شهيد عليرضا رضوي در دهم اردیبهشت سال 1343 در شهرستان آباده ،شهر صفا شهر ديده به جهان گشود . تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی گذراند. با آغاز جنگ تحمیلی به جبهه رفت و سرانجام در 28 خرداد ماه 1367 در عملیات بیت المقدس 7 در شلمچه به شهادت رسید.
متن مناجات «1» :
بسم الله الرحمن الرحيم يا واهب الهدايا. مادرم اينك بر قامت زمان ايستاده ام ، بر قله هستى پرچم وجود را كوفته ام، مادرم امروز فريادمان بر كوه ستيز زندگى انعكاس شهادت را به همراه آورد.
فرياد، فرياد بر هرچه توان زد. فرياد بر عرش، فرياد بر قامت بلند زمان، فرياد بر سينه ستبر شهادت، فرياد بر آسمان، فرياد بر باد، فرياد بر گل، فرياد بر غم، فرياد بر وجود...
آرى فرياد، فرياد به بلنداى ايثار، فرياد به استوارى صبر، فرياد به قاموس شهادت مادرم امروز روز رفتن است.
در آخر راهم حسين (ع) را مى بينم با رگهاى بريده، سرى پرخون، قلبى شكسته و چهره اى مردانه ايستاده بر قله سرخ شهادت و يار مى طلبد. اى كاش صدها سال پيش به استقبالش رفته بودم. اى كاش صدها سال پيش در پاى حسين قربانى مى شدم. اى كاش در زمانش خونم غبار نعلينش را رنگين مى كرد. آرى بايد رفت و به حسين رسيد.
خدايا تو شاهد باش كه رفتن به پيش حسين (ع) را دوست دارم. خدايا تو شاهد باش كه من نيز به حسين(ع) اقتدا كرده ام دنيا را نمى خواهم. اى دنيا تو با پستيهايت برويد. برويد سراغ آنانى كه دنيا را آمال و آرزوى خود ساخته‌اند. خدايا تو شاهد باش كه من از دنيا و دنيا دوستان بيزارم.
انتهای متن/
نظر شما
