یک قطره دو چشم

این کتاب  توسط ستاد کنگره ی سرداران و چهارده هزار شهید استان فارس با شمارگان 3000 نسخه منتشر شده است
در صفحه  38کتاب چنین میخوانیم:
"...دستپاچه برگشتم طرف طناب در دژبانی؛ سر طناب را که وصل بود به پوکه راکد هواپیما،انداختم تا تویوتا رد شود.مکث کردم:"ولی...بله،حالا وقتشه.چی بهتر از این..."طناب را در جای خود قرار دادم . دو دل برگشتم طرف تویوتا . دست و آرنجش روی فرمان نیم دور زده بود و پیشانی اش چسبیده بود به آرنج.
-می بخشید!
انگار نشنید،بلندتر گفتم:"می بخشید برادر!"آرام سر بلند کرد.پلک هایش سنگین سنگین بود؛نگاهم کرد.
-برگ تردد دارین؟
لبخندی کمرنگ آمد روی لبش.معلوم بود زورکی است و دارد توی دلش کلی ریچال بارم می کند.مهم نبود هرچه می خواست فکر کند.بی کلامی دست برد داخل جیب پیراهن چپش که در دست قرار گرفته بود روی قلبش.وقتی برگ را نیافت،داشبورد ماشین را کاوید و باز هم پیدا نکرد.مکثی کرد و سر گرداند طرفم،دستانش را از هم باز کرد انگار کف دستانش را نشان می داد تا بگوید نیست.
-یادم رفته کاکو!