آرزويی برای ديدن روی پدر

استاد جوشکاری
در هفت سالگي براي تعليم و تربيت راهي مدرسه شد . کلاس سوم راهنمایی بود که مادر خود را از دست داد و این امر موجب شد که غلامرضا ترک تحصیل کند . پس از آن برای اینکه کمک خرج خانواده باشد در کارگاه عمو شاگرد جوشکاري شد. در اين دوران زحمت هاي فراوانی کشيد و طولي نکشيد که يک استاد جوشکار شد.

در 17 سالگی ازدواج کرد
  اخلاق خوش و رفتاري نيکوي او موجب شد که عمويش او را فرزند خود بداند . درستکاري او بود که مشتريان را بيشتر جذب مي کرد و کارش در ميان ديگر همکاران نمونه بود . به همين جهت هميشه متقاضيان زيادي داشت .
اعزام به کردستان
 در  19 سالگي جهت خدمت مقدس سربازي وارد پادگان آموزشي آذر شهر شد . و مدت آموزشي را در آن جا گذراند و سپس به کردستان اعزام شد . در همين ايام خدا فرزند ديگری به او عطا کرد .
شاید شهید شوم
همسرش در خاطره ای می نویسد: ابتدای روزهای سربازی بود . که به من گفت: شايد به جبهه بروم و شهيد شوم . اگر شهيد شدم بايد طوري بچه ها را تربيت کني که رضايت داشته باشم .
 يک هفته مرخصي داشت و مي رفت به قوم و خويشان سر مي زد. با هم رفتيم امام زاده زيارت کرد و بچه ها را بغل کرد . بعد از شهادتش یک شب خواب ديدم آمده و همان جای قبلی در امامزاده نشسته. هر چه گفتم بيا، گفت مسافرم و آمدم بچه ها را ببينم و بروم. آمد دخترم را بغل کرد و که یکدفعه ديدم نيست.

آرزويی برای ديدن روی پدر
غلامرضا در نامه ای نوشته بود، نام دخترم را آرزو بگذارید و بعدها علت این نامگذاری را متوجه می شوید که براي چه به او نسبت داده ام و همين طور هم شد او مي دانست که آرزو براي هميشه آرزوي ديدن روي پدر را خواهد داشت. وي سه بار به مرخصي آمد و هفت ماه به پايان خدمت او نمانده بود که در 28 مرداد ماه 1362 در غرب به  درجه رفيع شهادت نائل آمد. پس از شهادتش خداوند يک فرزند به وي عطا فرمود .

انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی مرکز اسناد ایثارگران فارس