بعد از شهادتم سیاه نپوشید

به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «علی محمدی» 10 شهریور ماه 1344 در شيراز دیده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد و دوران ابتدايی را در مدرسه نصيری گذراند. سال دوم راهنمایی را در مدرسه استخر می گذراند که جنگ تحمیلی آغاز شد. پس از اتمام دوره راهنمايی به دبيرستان حاج قوام رفت و سال سوم دبيرستان، مدرسه را رها کرد و به جبهه رفت. وی سرانجام 27 خرداد ماه 1361 در منطقه ی بانه ی کردستان بر اثر بمباران به شهادت رسید.

متن وصیت«2»:

بسم الله الرحمن الرحيم وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ() الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
شکی نیست که خداوند همه انسان ها را آزمايش می کند تا انسان های واقعی و مطيع خدا شناخته شوند و انسان های منحرف نيز. لذا خداوند می فرمايد: هر آينه ما شما را امتحان می کنيم با چيزهایی از قبيل «ترس، گرسنگی، کم شدن اموال، اولاد و ثمرات درختان و...» پس بشارت بده به کسانی که در اين امتحان ها سر بلند بيرون آیند. و صبر کنندگان و صابرين کسانی هستند که هنگامی مصيبتی در راه خدا ببينند اين جمله را بر زبان جاری می کنند که ما از خدائيم و به سوی او می رويم.

در شهادتم سیاه نپوشید

به خاطر همين مسئله است که اين جانب علی محمدی فرزند رحيم به پدر و مادر و تمام بستگانم اعلام می‌‎کنم در صورتی که خداوند مرا سعادت عطا کرد و در راهش به شهادت رسيدم اين جمله را بر زبان آورید که ما از خدائيم و به سوی او باز می‏‎گرديم و کسی که به سوی عاشقی به معشوق خود رسيده لذا از پدر و مادر و برادر و بستگان می‏‎خواهم که به خاطر شهادتم سياه نپوشيد و به مردم هم اعلام کنند که آن ها نيز سياه نپوشيد و هر کاری که داشته باشند و مطابق شرع مقدس اسلام باشد و انجام دهند از قبيل ازدواج و ساير کارهای خير و همه شماها را به پيروی از امام امت که پيروی از امام زمان است سفارش می کنم. والسلام عليکم و علی عبادالله الصالحين.

انتهای متن/