وصیت شهید به پدرش: می‌دانم ناراحت نمی‌شوی، تو مرا برای این راه پرورانده‌ای

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ، شهید «مهدی فرید طالب نیا» ۱۲ بهمن ۱۳۳۹، مصادف با نیمه شعبان سالروز تولد امام زمان (ع) پای به عرصه حیات نهاد و به همین مناسبت نام مهدی بروی نهادند و در تهران چشم به جهان گشود. پدرش محمد، بازنشسته بود و مادرش، رباب نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و سپس دانشگاه قبول شد، و توانست در رشته دلخواه خود مهندسی صنایع سنگین در دانشگاه پلی تکنیک تهران قبول شود.

نماینده دانشجویان و دبیر ریاضی و رییس گروه ریاضی آموزش و پرورش بود. دانش آموزان بسیاری جذب کلاس‌های اسلام شناسی او شدند. این دانشجوی پاسدار به علت مخالفت سپاه پاسداران با اعزامش به جبهه بدلیل مسئولیت راهبردی اش در سپاه از طریق بسیج راهی میدان نبرد شد.

۲۰ اردیبهشت ۱۳۶۱، در شلمچه به هنگام شناسایی در خاک عراق بر اثر اصابت گلوله به سر شهید شد. مزار او درقطعه ۲۶ گلزار شهدای بهشت زهرای تهران واقع است.

در وصیت نامه این شهید آمده است:

إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ۚ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ ۚ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ ۚ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُمْ بِهِ ۚ وَذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (۱۱۱ - توبه)  

وصیت نامه این بنده حقیر مهدى  فرید طالب نیا که در تاریخ ۶۱/۲/۹ در دار خوئین به رشته تحریر در مى آید.

به پدرم، به عزیزترین کسم بگوئید که این راه را باید می رفتم من او را خیلى دوست داشتم و همیشه  به فکرش بودم، پدرى که با رنج و زجرهاى بسیار من را بزرگ کرده ومی دانم که ناراحت نخواهد شد و بس افتخار خواهد کرد و اگر تا بحال قبلا بچگى کرده بودم و شاید ناراحتش کرده بودم بگوئید که من را حلالم کند و ببخشد.

 اینجا دیگر صحبت از دنیا نیست اینجا همه‌اش معنویت است همه‌اش عظمت، همه‌اش عشق است، نمى‌دانید که درمحفل عاشقان نشستن چه لطفى دارد. خدایا ببین که عاشقان درگاهت چگونه ملتمسانه و عاجزانه تو را مى‌خوانند ببین که چطور امام زمانشان را عاشقانه فریاد می زنند و به ظهور می طلبند و بارالها خودت ما را در این عملیات یارى کن و تنهایمان مگذار که فقط به تو توکل می‌کنیم و بس .. خدایا خودت فرماندهى را به  امام زمان عطا کن. خدایا مى‌شود که در این دم آخر چشمانمان به جمال نورانى امام زمان منور شود. آیا می‌شود به این بزرگترین آرزویم برسم. خدایا ببین که چگونه یا زهرا یازهرا میگویند ببین که چگونه حسین حسین می‌گویند و در فراق کربلا اشک میریزند ببین که چگونه ملتمسانه و عاشقانه خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدى خمینى را نگهدار مى‌گویند. خدایا آیا راضى مى‌شوى که این فریاد‌ها بى جواب بماند «انک سمیع المجیب».

والسلام

مهدى فرید طالب نیا