وصيت‌نامه شهید حسين اسدى «1»
دوشنبه, ۰۸ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۱۴:۴۹
خدايا تو خود مى‌دانى كه من از گناهكارترين بندگانتم و اما من مى‌دانم كه تو بسيار بخشنده هستى. خدايا هرچه را كه تو بخواهى حتما آن خواست تو در همان برآورده مى‌شود، پس اى خداى مهربان من را عفو كن و من را در زمره بندگان واقعى خودت قرار بده.
بسم الله الرحمن الرحيم
وصيت‌نامه اينجانب حسين اسدى:أعوذ بالله من الشيطان الرجيم «من المؤمنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضى نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا»
بنام خدا، خدايى كه رب‌العالمين است. آن خدايى كه رحمان و رحيم است. و به نام خدايى كه وهاب، ستار، كريم، قهار، جبار و عليم است. به نام رب، آن ربى كه قلبهاى مومنان به او و به آيات او و مومنان به رسولان او (كه حضرت محمدبن عبدالله(ص) آخرين آن رسولان است) و مومنان به ولايت اميرمومنان و ائمة‌المعصومين در فراق او مى‌تپد و به يارى حضرت حجت امام زمان و با ياد خمينى كبير، اين ابرمرد و بت‌شكن قرن و رهبر مستضعفان سراسر گيتى و مرجع شيعيان، وصيت‌نامه خود را شروع مى‌كنم.
من با احساس مسئوليتى كه در قبال دفاع از اسلام و كتاب نازل شده بر خاتم‌الانبياء حضرت محمد(ص) يعنى قرآن نمودم، با اختيار و انتخاب خود، داوطلبانه عازم جبهه‌هاى ايمان عليه كفر و نور عليه ظلمت شدم تا اينكه شايد توانسته باشم خدمت كوچكى در راه حراست و حفاظت از قرآن كرده باشم. تنها آرزوى من پيروزى اسلام و مسلمين مى‌باشد. من هروقت به خود مراجعه مى‌كنم و به گناهانم نظر مى‌اندازم احساس يأس شديدى در خود مى‌كنم، اما هروقت به كرم و بخشش و رحم خدا نظر مى‌اندازم نه تنها در خود احساس يأس نمى‌كنم بلكه اميدوار هم مى‌شوم و از اينكه در خود احساس يأس كرده‌ام پشيمان مى‌شوم. خدايا تو خود مى‌دانى كه من از گناهكارترين بندگانتم و اما من مى‌دانم كه تو بسيار بخشنده هستى. خدايا هرچه را كه تو بخواهى حتما آن خواست تو در همان برآورده مى‌شود، پس اى خداى مهربان من را عفو كن و من را در زمره بندگان واقعى خودت قرار بده. خدايا من لياقت حتى بندگى تو را در خود نمى‌بينم‌تاچه رسدبه لياقت شهادت راه خدايا بااين وجود كه من لياقت شهادت رادرخود نمي‌بينم ولى اين سعادت يعنى شهادت را نصيب من كن. خدايا وقتى مولاى متقيان على(ع) با آن سوز و خلوص دعاى كميل را به آن صورت مى‌خواند، من در درگاه تو چه دارم كه بگويم؟ جز اين را دارم كه بگويم: من روسياهترين بندگانتم، خدايا به آن لطف و كرمى كه دارى من را روسفيد درگاه خويش قرار ده. با اين احوال اگر خدا خواست كه من شهيد بشوم، شما اگرچه جسم خاكى من را در بين خودتان مشاهده نخواهيد كرد، ولى اين را بدانيد و برايتان ملموس باشد كه مكتب من اسلام در بين شما است و به هر مقدار كه از بندگان خدا شهيد شوند وظيفه شما كه همانا حامى اسلام بودن و در خط قرآن بودن است سنگين‌تر مى‌شود. من همانند ساير شهداء وصيتم به شما مردم انقلابى و مسلمان اين است كه شعار خدايا، خدايا تا انقلاب مهدى خمينى را نگهدار از يادتان نرود.
و اما شما اى پدر و مادرم و برادرانم و خواهرانم، اگر من شهيد شدم صبر را پيشه خود كنيد چراكه خدا صابران را دوست دارد و نماز بپاى داريد و روزه بگيريد و از فرامين امام خمينى اطاعت كنيد و به تمام معنا خط امام كه همان خط اسلام است را بشناسيد و در خط امام باشيد. در پايان از تمام دوستان و قوم و خويشان و تمام آشنايان و از تمام كسانى كه به نحوى از انحاء آنها را آزرده‌ام و از من بدى ديده‌اند تقاضامندم كه من را ببخشند و برايم فاتحه بخوانند. بخصوص از پدر و مادرم كه بدون شك بارها اسباب زحمت آنها را فراهم آوردم و نتوانستم ذره‌اى از آن حقى كه پدر و مادرم بر گردن من داشتند ادا كنم. اميدوارم كه مرا ببخشند.
والسلام عليكم و رحمة‌الله و بركاته.
منبع: مرکز اسناد ایثارگران
نظر شما
