جانبازی گمنام در میان مردم
يکشنبه, ۲۱ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۰۱:۲۶
شهيد «ناصر هوشيار» در وصیت خود می نویسد: «فرزندان من ان شاء الله بعدا مي فهميد که پدرتان که بود و به کجا رفت در مدت اين 15سال مي خواستم گمنام باشم ولي...» متن کامل وصیت این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «ناصر هوشيار» دوم فروردین سال 1347 شهرستان فسا دیده به جهان گشود. با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه نبرد شد و در عملیات های بدر، نصریک، فتح 5 و والفجر 8 شرکت کرد و فیض جانبازی نائل آمد. وی سرانجام 20 شهریور ماه 1383 پس از سال ها درد ناشی از جراحت به شهادت رسید.
متن وصیت: آخرین وصیتم
بسم الله الرحمن الرحيم تو اي مادرم چقدر براي من زحمت کشيدي ، هر وقت بياد من افتادي یاد کن زينب را که جلوي چشمانش سر برادرش را به نيزه زده بودند. از يک طرف داغ برادر و از يک طرف ضجه هاي کودکان امام حسين عليه السلام .
وصيت نامه خيلي نوشته ام ولي اين آخرين وصيتنامه من است که مردم بدانند من هيچ توقعي از هيچ کس نداشتم حتي از جانبازان هر کس ديني و حقي گردن من دارد به بزرگواري مرا حلال کند و ببخشيد.
وصيت نامه خيلي نوشته ام ولي اين آخرين وصيتنامه من است که مردم بدانند من هيچ توقعي از هيچ کس نداشتم حتي از جانبازان هر کس ديني و حقي گردن من دارد به بزرگواري مرا حلال کند و ببخشيد.
همسرم، زینب زمانه
همسرم تو اي زينب دوران چقدر برای سجادت زحمت کشيده ای. چقدر شب و نيمه شب و يا تا صبح بالاي سر حقير بيدار ماندي، اميدوارم مرا حلال کني من که نتوانستم گوشه اي از زحمات جبران ناپذير شما را جبران کنم ولي شما در آخرت برايم طلب مغفرت نمايد پدر و اي مادرم مي دانم و به خوبي مي دانم که مريضي شما در اثر ناراحتي من شد، اميدوارم اگر خداوند قبول کند شما هم اجري برده باشيد. فرزندان عزيزم اميدوارم بعد از من بتوانيد راه طفلان امام حسين(ع) را ادامه دهيد.
همسرم تو اي زينب دوران چقدر برای سجادت زحمت کشيده ای. چقدر شب و نيمه شب و يا تا صبح بالاي سر حقير بيدار ماندي، اميدوارم مرا حلال کني من که نتوانستم گوشه اي از زحمات جبران ناپذير شما را جبران کنم ولي شما در آخرت برايم طلب مغفرت نمايد پدر و اي مادرم مي دانم و به خوبي مي دانم که مريضي شما در اثر ناراحتي من شد، اميدوارم اگر خداوند قبول کند شما هم اجري برده باشيد. فرزندان عزيزم اميدوارم بعد از من بتوانيد راه طفلان امام حسين(ع) را ادامه دهيد.
جانبازی گمنام
فرزندان من ان شاء الله بعدا مي فهميد که پدرتان که بود و به کجا رفت در مدت اين 15سال مي خواستم گمنام باشم ولي تعدادي از دوستانم به بيماريم پي برده بودند.
پدرم اي تنها تکيه گاه من چقدر برايم زحمت کشيدي اميدوارم زحمات بي دريغت را جبران کنم و در آخرت برايم طلب مغفرت نمايي .برادر جان اي دوست گرامي ام اي عزيز دلها چگونه برايت بنويسم خاطرات تلخ و شيرينت را بنويسم قلم ها بر من منت نهادند که برايت بنويسم
همدل و همرازم
و تو اي خواهرانم اي جگر سوخته دوران و محمد عزيزم اي همدل و همراز و دوست صميمي من چگونه برايت بنويسم ولي چه کنم آن خاطرات تو را که با هم بودن ما را جلو چشمانم تجسم مي کند ،اميدوارم مرا حلال کنند. ديگر رمقي در بدنم ندارم که زياد شرح بدهم هر کسي به هر شکلي برايم زحمت کشيده مرا حلال کند.
انتهای متن/
نظر شما
