وصیت نامه شهید محمد مهدى طارمى/ شهادت 27 مهر ماه

بسم الله الرحمن الرحيم

يا ايتها النفس المطمئنه ارجعى الى ربك راضيه مرضيه (سوره فجر )

اى نفس‌آرميده بازگر دبسوى پروردگارت خشنود وپسنديده

درمسلخ عشق جز نكو را نكشند                                روبه صفتان زشت خورا نكشند

گرعاشق صادقى زمردن مهراس                                  مردار بود هرآنكه اورا نكشند

تاريخ انسان هميشه صحنه مبارزه حق عليه باطل بوده واين سنت الهى است كه حق هميشه پيروزمى گردد حال باطل بهرشكلى كه مى خواهد دربيايد مهم نيست پس اگر ادعاى حقانيت دارم هيچگونه بيمى بخود راه ندهيم كه نصرمن الله وفتح قريب واين سخن نه از زبان بلكه ازعمق دل يك برادر بپذيريد كه حق هرزمان ميزانى دارد و در اين زمان ميزان آن با فقيه حضرت امام خمينى روحى له الفدا مى باشد هرچه بيشتر دستوارت اين پيرمرد را كه در شجاعت و جسارت و نيز رنج كشيدن چون على (ع) ودرپاكى چون محمد (ص) و در صبر پايدارى و بزرگوارى چون ايوب است به جان ودل پذيرفته و عمل كنيم بعنوان وصيت نامه چه مى توانم بنويسم جز التماس دعا از كسانى كه پيرو خط سرخ شهادت هستند كه خداوند مرا شهيد بميراند .

  وشما اى مادر اميدوارم كه اگر تاكنون ازمن راضى نبوده ايد اين بارخواهش مرا پذيرفته و از من راضى شويد و از خداوند براى من طلب آمرزش كنيد و خداوند دعاى مادر را در حق فرزند استجابت مى كند.

سلام مرا به خواهران و برادران و همسرم برسانيد و به آنها بگوييد كه ميدان را خالى نكنيد ا

همسرم اميد است هرقدمت ،حركتت وسخنت وحتى علاقه و دوست داشتنت فقط و فقط بخاطر رضاى خدا باشد و از تو مى خواهم كه در تمام جلسات مذهبى بخصوص نماز جمعه و دعاى كميل شركت كنى و براى پيروزى اسلام بركفر باشى  .

دوستت دارم بخاطر خدا با تو ازدواج كردم بخاطر خدا از تو جدا شدم بخاطر خدا

مادرجان اميداست با درنظر گرفتن موقعيت زمانى كه ماداريم با صبروحوصله اسلامى ازهرگونه ناراحتى دورى گزينى وبى تابى نكنى ودلدارى به بقيه اعضاى خانواده دهى چون هر چه باشد شما تا اين لحظه كه ما را به اينجا رسانيده اى خيلى زجر و ناراحتى متحمل شده اى و از تو مى خواهم كه بخاطر خدا هم كه شده مرا ببخشى و حلالم كنى و در همه حال دعا را فراموش نكن نه اينكه دعا كنى كه بچه ات سالم برگردد بلكه دعا كن كه اسلام بر كفر پيروز شود حتى اگر سعادت نصيب بچه و يا بچه هايت شود وب ه فيض شهادت نايل آيند زيرا اگرچه يأس ازرحمت خدا گناه بزرگى است اينقدر گناه درزندگى كرده ام كه تنها راه بخشيده شدن گناهانم را فقط وفقط درشهادت فى سبيل الله مى بينم وآنقدر خود را درنزد خداوند خجل وروسياه مى دانم كه درروز جزا جز بصورت يك شهيد به هيچ صورتى قادر به جوابگويى دربرابرش نيستم پس ازهمه التماس دعا دارم ازشما مى خواهم كه درعقيده خودهيچ تغييرى ندهى زيرا اين كاردرنزد خدا مجازات شديدى دارد تمام سخنم اين است كه اين امام واين روحانيت بوده كه مارا به اينجا رساند پس با پشتيبانى ازامام ورحانيت و مسئولين مملكتى دين خود را به اسلام ادا كنيد و نگذاريد كه اين منافقين ازخدا بى خبر اين جمهورى اسلامى را كه مساويست با ازدست دادن هزاران شهيد ومعلول به باد فنا دهند درخاتمه ازتمام برادران وخواهرانم طلب عفو وحلال بودى مى طلبم بخصوص ازبرادرعزيزم كريم جان كه زحمت زيادى را درراه جوابگويى ازانحرافات من متقبل شد.

به اميد پيروزى اسلام بركفر

انشاءالله

محمد مهدى طارمى

منبع: مرکز اسناد ایثارگران فارس