معجزات الهی که در عملیات به کمک بچه ها آمد / خاطره خودنوشت شهید جمالی ظل انوار (2)

گروهان 1و 2 از بچه هاي شيراز و بوشهر و گروهان 3 از بچه هاي بوشهر بودند در اين محل بود که تقريباً کار سازماندهي ها تمام شد و گروهان مراحل آخر خودش را طي مي کرد البته بعد از سازماندهي اشکالاتي پيش مي آمد که مجبور بودیم که در سطح گردان تغييراتي بدهيم و اين مشکل تا آخرين مرحله ادامه داشت و چون اين اولين کار سازماندهي سپاه بود .

 مشکلات بسياري داشت ولي اين تجربه ي بسيار خوبي براي ما داشت . در پادگان شهيد بهشتي بود که به ما اعلام شد که شما جزء گردان احتياط مي باشيد و ما را به محل ديگري به نام پادگان نمونه (باهنر) فرستادند. در آن محل بود که مراحل آخر سازماندهي ما تمام شد و بچه ها کاملاً آمادگي خود را به دست آوردند و از تمام لحاظ هم تدارک شدند و در اين مدتي که ما آن جا بودیم جلسه هايي تشکيل شد و ما به روي عملياتي که بايد انجام مي داديم کار مي کرديم و توجيه شديم يک جلسه تشکيل شد که در آن جلسه تمام فرماندهان گردان و معاونين آن بود و نقشه ي عملياتي طرح شد و هدف از حمله و گرفتن نقاط مشخص را اعلام کردند .

در اين جلسه مطرح شد که گردان ما گردان احتياط مي باشد و جزء تيپ عاشورا مي باشد . ( اين را توضيح مي دهم ) . کلاً اين طرح به نام طرح کربلا نامگذاري شده بود و در اين طرح لشکر امام حسين (ع) انجام وظيفه مي کرد و لشکر امام حسين تشکيل شده از 3 تيپ به نام هاي 1- تيپ امام حسين 2- تيپ کربلا 3- تيپ عاشورا . و هر تيپ خود تقسيم مي شد به 8 گردان که کلاً 24 گردان از برادران سپاه و بسيج و چمران بودند.
 

گردان تا گردان 23 امام حسين بود و در تيپ عاشورا بود و قرار بود که از منطقه رمله و رحيمي 1 و رحيمي 2 عمليات را شروع کند و در مدت زماني که ما را در پادگان شهيد باهنر بود تمام کارمان براي سازماندهي نيرو و همچنين کار کردن بر روي نقشه ي عمليات بود و تا حدودي ما طبق اين نقشه توجيه شده بوديم و اين مراحل طي شد تا دو روز قبل از حمله به سوسنگرد اعزام شديم . تقريباً قرار بود که همان شب ، روز اعزاممان به سوسنگرد حمله کنيم ولي بر اثر اشکالاتي اين حمله به عقب افتاد و ما آن شب در سوسنگرد مانديم و روز بعد هم تا ظهر آن جا بوديم . تقريباً بعدازظهر بود که به ما اعلام شد که وظيفه ي شما عوض شده و ما بايستي جزء تيپ کربلا وارد عمل بشويم و در محاصره ي بستان شرکت کنيم .

 عصر همان روز به محلي به نام چاه رفتيم و باز هم قرار بود که همان شب حمله شود ولي باز هم بر اثر اشکالات تدارکاتي باز هم اين حمله به عقب افتاد و ما شب را در همان محل چاه مانديم و صبح روز بعد بود که ما را به محلي که قرار بود از آن جا وارد عمل شويم بردند .

ما بايستي در منطقه اي عمل مي کرديم که تمام آن منطقه را تپه هاي شني و رملي قرار گرفته بود و براي راه رفتن بسيار سخت بود. ما بایستي حدود 15 کيلومتر در ابن منطقه راه مي رفتيم به خاطر همين بود که خودمان را سبک کرديم و تمام وسايل غیر لازم را در همان محل گذاشتيم و ساعت 11 صبح شروع به راه رفتن کرديم .

و تا ساعت حدود 6 الي 7 ادامه داشت و در اين مدت واقعاً همه ي برادران خسته شدند و سختي هاي بسياري را تحمل کردند . بعد از ساعت 7 حدود 2 الي 3 ساعت استراحت داشتيم و بعد نوبت به عمل رسيد و آن شب قرار بود که حمله بشود.

 7 آذر 1360 زمان حمله ساعت 30/12 بود و در تمام جبهه ها در همين زمان شروع مي شد و يک گروهان از ما حرکت کرد و به سمت خاکريزهاي اول عراق رفت و در ساعت 12:30 به انفاق يک گردان ديگر خط اول عراق را شکستند و بعد از آن در گروهان ديگر ما در عمق دشمن وارد شدند و شروع به منهدم کردن عراق کردند .

 در اين حمله به علت اين که ما شناسايي هاي کاملي از منطقه نداشتيم يک ناهماهنگي هايي بوجود آمد و سخت ترين ضربه اي که به ما خورد اين بود که گروهان 3 که از بچه هاي بوشهر بودند در موقعي که مي خواستند خاکريز اول عراق را بشکستند به يک ميدان مين برخورد کرده بودند و عده اي از آن ها شهيد و زخمي شده بودند .