ما هم روزی خواهيم رفت
پنجشنبه, ۲۴ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۱۷:۱۲
شهید «عسکر زمانی» در دفتر خاطرات خود می‌نویسد: «دنيا همينطوره و روزی هم خواهد آمد كه چهلمين روز ما، در آن باشد. اما آنچه مهمه اين هست كه ما بايد از اين روزها و اين فوت ها درس بگيريم و...» متن خاطره هفتم این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
به گزارش نوید شاهد فارس، شهید "عسکر زمانی" در 11 بهمن ماه 1372 در روستای تیرازجان از توابع شهرستان ممسنی و رستم دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را در زادگاهش تا مقطع دیپلم با نمرات عالی گذراند.
پس از دوران تحصیلی بی درنگ به خدمت مقدس سربازی رفت و در پادگان 07 کازرون مشغول آموزش گردید. چند ماهی از خدمت نظام وظیفه نگذشته بود که در دانشگاه سراسری «مهندسی برق» و دانشگاه امام حسین (ع) پذیرفته شد. او با علاقه ای که به ولایت داشت دانشگاه امام حسین(ع) را برگزید.وی سرانجام در 16 بهمن ماه 1394 در دفاع از حرم اهل بیت در سوریه به شهادت رسید.
بیشتر بخوانید:ما هم روزی خواهيم رفت // قسمت 6
متن خاطره خودنوشت «7» : ما هم روزی خواهيم رفت
34:15 5 پنج شنبه بهمن 1391 ساعت 14:35
بعد از 41 روز حالا باز ميخواهم چند صفحه اي از دفترم را سياه رنگ كنم. دليل اينكه من توي اين 41روز چيزي ننوشته ام اين هست كه با خدا عهد كرده بودم چيزي ننويسم. امروز چهلمين روز درگذشت پسر داييم هست كه توي صحنه ي تصادف فوت كرد. من توي خونه ام و منتظر پدرم هستم كه رفته درخت بكاره تا بياد و به همين دليل من هنوز توي خونه هستم و نرفته ام مراسم كنار قبرها .
بعد از 41 روز حالا باز ميخواهم چند صفحه اي از دفترم را سياه رنگ كنم. دليل اينكه من توي اين 41روز چيزي ننوشته ام اين هست كه با خدا عهد كرده بودم چيزي ننويسم. امروز چهلمين روز درگذشت پسر داييم هست كه توي صحنه ي تصادف فوت كرد. من توي خونه ام و منتظر پدرم هستم كه رفته درخت بكاره تا بياد و به همين دليل من هنوز توي خونه هستم و نرفته ام مراسم كنار قبرها .
دنيا همينطوره و روزی هم خواهد آمد كه چهلمين روز ما، در آن باشد. اما آنچه مهمه اين هست كه ما بايد از اين روزها و اين فوت ها درس بگيريم و بپذيريم كه ما هم روزی خواهيم رفت و مهمتر از آن خود را برای آن آماده كنيم.
چقدر سخته كه توي اون دنيا باشي و خدا جلوت باشه بهت بگه چرا شكر نورزيدي و تو از شدت خجالت و شرمندگی سرت را پايين بگيري و آب بشوی...!
چقدر سخته كه توي اون دنيا باشي و خدا جلوت باشه بهت بگه چرا شكر نورزيدي و تو از شدت خجالت و شرمندگی سرت را پايين بگيري و آب بشوی...!
حالا جدای از اين، ما عذاب ها را هم حساب نمی‌كنيم. من حالا درس هايم را دارم بهتر ميخونم و با اين روال ، اميدم از اين كه در كنكور رتبه ي خوبي را كسب كنم بيشتر شده. اما اميدوارم كه خدا مرا ياري كند تا خير دنيا و آخرت را به دست آورم...
انتهای متن/
نظر شما
