از زمین فوتبال تا میدان جنگ

دنیای کودکی کاظم
خواهرش در خاطره ای می‌گوید: روزي کاظم در حالی که در کنار مادر نشسته بود و در دنياي کودکي خويش سير مي کرد از مادر پرسید: اگر کسي با اتومبيل تصادف کند و بميرد شهيد می شود؟ سوال او برای من عجیب بود.

ورزشکار با مرام
 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. دوران ابتدایی را در مدارس سنندج و شيراز به اتمام رساند و قدم به دوره راهنمائي گذاشت و اين دوران را در مدارس استخر و رهنمای شيراز سپري کرد.. کاظم علاقه زیادی به فوتبال داشت. در کنار درس و مشق به اين ورزش می پرداخت. او هميشه فردي موفق در اين رشته ورزشی بود و در تيم هاي مختلف شيراز شرکت مي کرد .
 خواهرش در خاطره ای می گوید: کاظم در تیم فوتبال به نام آرش بازی می کرد. یک روز پس از اتمام مسابقه، مربی تیم به بچه ها می گوید: اينک هديه اي ناقابل از طرف تيم و خودم به خوش اخلاق ترين فرد تیم تقديم مي کنم که اميدوارم هميشه در زندگي موفق و پيروز باشد. سپس برادرم را معرفي و يک عدد توپ فوتبال به او هدیه می دهد.

افتخار خانواده و کشور
 دوران متوسطه را در دبيرستان وحيد شيراز پشت سرگذاشت و سال 1358 موفق به اخذ ديپلم اقتصاد شد. پس از اخذ ديپلم بيشتر به فوتبال پرداخت و هميشه مي گفت: آنقدر به بازي ادامه مي دهم که به ياري خدا به تيم ملي ايران برسم و باعث افتخار ايران و خانواده ام شوم و اين آرزوي او بود. در همين اثنا گواهينامه رانندگي را اخذ نمود. سال 1359 که مدتي از جنگ مي گذشت به خدمت سربازي رفت. .

گرای صحیح یک دیده بان
دوران آموزشي را در پادگان 01 تهران گذراند و پس از آن به لشکر 21 حمزه پیوست و به منطقه شلمچه اعزام شد تا قدم به قدم به معبود خويش که او را از کودکي طلب کرده بود نزديک شود . در منطقه ابتدا به پست ديده بان و خمپاره انداز انجام وظيفه کرد.
خواهرش می گوید: هر سه ماه يکبار به مرخصي مي آمد. در يکي از همين مرخصي ها می گفت : يک روز به افراد خمپاره انداز زاويه و گرائي دادم که در همين زاويه بعد از شليک
 خمپاره درست به انبار مهمات دشمن اصابت کرد و تمام مهمات  منفجر شد. خیلی خوشحال شديم که ضربه اي کاري به دشمن وارد کرده
ايم .

ترکش خمپاره
خواهرش در ادامه می گوید: روزي ديرتر از معمول به مرخصي آمد و همه افراد خانواده نگران شده بودند ومدام به او می گفتند چرا دیر آمدی ولی کاظم فقط لبخند می زد و چیزی نمی گفت. ولی متوجه شدم که از چيزي درد مي کشد.
در آخرين مرخصي و درآخرين ديدارمان او ناراحت بود کمتر غذا مي خورد و بيشتر غرق در افکار خودش بود و دليل آن را هم نمي گفت. بعد از اتمام مرخصي در تاريخ 5 تیر ماه 1361 از تمام افراد خانواده خداحافظي کرده و دوباره به جبهه جنگ بازگشت تا از خاک وطن خويش دفاع کند.

وی سرانجام در 8 تیر ماه 1361 بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید.

انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس