آرزوی شهادت و دیدار دو برادر

به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد "احمدرضا کشميری" ششم مرداد سال 1337 در شيراز دیده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. دوران ابتدایی را در مدرسه اميرکبير گذراند. دوران راهنمایی و دبیرستان را نیز با موفقیت پشت سرگذاشت و موفق به اخذ دیپلم در رشته راه و ساختمان شد. پس از اتمام سربازی ارديبهشت سال 1359 وارد سپاه پاسداران شد. پس از موفقيت در دوره آموزشی با کوششی خستگی ناپذير در استهبان به خدمت ادامه داد. پس از مدتی به جبهه کردستان مريوان رفت. پس از چند ماه به خانه بازگشت. با آغاز جنگ تحمیلی داوطلبانه عازم جبهه جنگ شد. پس از بازگشت به شيراز مدتی در ستاد عملياتی سپاه، پادگان امام حسين و نيز در دادگاه انقلاب به خدمت ادامه داد.
آذر ماه سال 1359 ازدواج کرد با اينکه تازه داماد بود مجدد عازم جبهه شد. پس از فعاليت فراوان بر اثر ترکش خمپاره مجروح و جهت مداوا به بيمارستان آبادان و به علت جراحت سخت و سنگین به تهران اعزام شد و پس از مدتی وی را به شيراز آوردند در تمام اين دوران با اين که 17 بار او را جراحی کردند و بدنش بيش از حد ضعيف شده بود از عبادت و ياد خدا غافل نشد و نمازش را به طور خوابيده می خواند. احمدرضا سرانجام پس از تحمل دردهای فراوان 23 شهريور 1360 به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلستان شهدای دارالرحمه شيراز به خاک سپرده شد.

متن خاطره:
همسر شهید "احمدرضا کشميری" در خاطره ای روایت می کند: احمد رضا 21 شهریور در بیمارستان شیراز به شهادت رسید و 23 همان ماه تشییع شد. زمان تشییع آن خوابی که برایم گفته بود در ذهنم متبلور می شد.
در مراسم یکی از دوستانِ احمدرضا به نام «علی سلطانی» را دیدم که به شدت گریه و بی تابی می کرد.

او به سر خود می زد و می گفت: خدایا بهترين ها تقديم راهت شد. نوبت من چه زمانی می رسد؟!
پس از اینکه کمی آرام شد گفت: «می دانيد اين شهيد که بود؟! او با این حال که مسئول و فرمانده جبهه ها بود ولی بسيار خاکی و بدون تکبر بود. همیشه رزمندگان در نماز به او اقتدا می کردند. در زمان استراحت به کارهای رزمندگان دیگر رسیدگی می کرد سر و موهای برادران را اصلاح می کرد و در عملیات ها با گفتن آیه یا ذکر حدیثی به بچه ها نیرو می داد.»
«علی سلطانی» آرزوی شهادت داشت و سرانجام پس از مدتی به شهادت رسید.

انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس