ره شهيدان همان ره حسين(ع) است

به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «محمدرضا نامدار بيلويی» 25 فروردین سال 1335 در خانواده ای مذهبی ديده به جهان گشود. 6 ساله بود که راهی مدرسه شد و تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت پشت سرگذاشت. پس از آن جهت ادامه تحصيل به شيراز عزیمت کرد و در دبيرستان سلطان رشته علوم تجربی به تحصيل پرداخت. او از مبارزین و انقلابیون بود. با آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه نبرد شد و سرانجام 17 آبان ماه 1361 در منطقه عين خوش به شهادت رسید.

متن وصیت‌نامه:

وصيت‌نامه جهت خانواده‌ام: الله اکبر، اشهدان لا اله الا الله، اشهد ان محمدرسول الله، اشهدان عليا ولی الله، اشهد ان علی اميرالمومنين ولی الله، الحمدالله رب العالمين و الصلوه والسلام علی خير خلقه محمد و آله الطاهرين و لعنه الله علی اعدائم اجمعين الی يوم الدين.

انالله و انااليه راجعون بسمه تعالی خدمت خانواده محترم عزيزم سلام: ضمن عرض سلام، سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواهانم و خواستارم و اميدوارم که حالتان خوب و هيچ گونه کسالت و ملالتی نداشته باشيد و هميشه در پناه خدای تعالی و پيغمبر اسلام(ص) و قرآن و اهل بيتش و جانشينانش علی(علیه السلام) و فرزندانش فاطمه(سلام الله علیه) و حسن(علیه السلام) و حسين(علیه السلام) که پايداری از اسلام و با خون خود درخت اسلام را آبياری کرده‌اند.

ره شهيدان همان ره حسين(ع) است

و يا ديگر فرزندان که با الگوی تازه و شيوای جديد توانستند اين مکتب انسان‌ساز را که با ريختن خون پی در پی و ساختن هزارها نوع افراد روی زمين سپری کرده‌اند اميد است از پروردگار جهان با روحيه‌ای شاد و اوقات خود را در راه اسلام و قرآن و به عبادت الهی انجام وظيفه نمایيد و بتوانيد راه کشاورزی که پايه اسلام که همان راه اولياء و انبياء است ادامه دهيد و دعا و پيرو خط امام باشيد. که آن نماينده امام زمان(عج) می‌باشد و هر اندازه می‌توانيد تعاون خودتان از سربازان امام زمان(عج) دريغ نورزيد و به مستمندان هر چه توان داريد کمک نمایيد و ره شهيدان را که همان راه حسين(ع) می باشد ادامه دهيد.

با افتخار در صف اسلام

از برادرانم می‌خواهم که نماز بخوانند و به فکر روز قيامت باشند. حق را از باطل جدا نمایند زيرا اينکه تنها در روز آخرت اين را می‌تواند داشته باشند. در هر گونه تبليغ و راهپیمایی برای اسلام شرکت نمایيد و کمک به ‌امام را فراموش نکنيد و اين وصيت‌نامه بنده است و همچنين از عموهايم و اقوامم و دوستانم می‌خواهم با نهايت افتخارآميز در صف اسلام که پشت دشمن را می‌شکند شرکت و همبستگی خود را اعلام نمایید.

از عموم ملت که اين بنده حقير را می‌شناسيد اگر گناهی و بدی از من سرزده نهايت تشکر دارم. می‌خواهم مرا مورد بخشش و عفو قرار دهند خصوصا خانواده محترم تک تک که خيلی زحمت برای بنده کشيده اند و مرا بزرگ کرده اند. بايستی چنين بخشش و عفو داشته باشند در غير اين صورت در آخرت به جزا عملم مبتلا می‌شوم، پس از شما تقاضا دارم مرا ببخشيد.

به فرزندانتان خط حقيقت را نشان دهيد

در ثانی از وضع بنده اگر بنده خدا را طلبيد و به سويش خواهم رفت که الله اکبر، اياک نعبد و اياک نستعين و اميدوارم از خدا که تمام دشمنان اسلام اگر قابل هدايت است هدايت نمايند و اگر نيست ريشه آنها را برچيده کنند.

از قول بنده به تمام عموهايم و عمه ام و خاله ام و قوم‌هايم سلام و دعا می‌رسانم. تا ان شاءالله بتوانند به سوی خدا بشتابند و در همه حال درباره فرزندانتان کوشش نمایيد خط حقيقت به آنها نشان دهيد. انا لله و انا اليه راجعون. والسلام علی عبادالله الصالحين. «محمدرضا نامدار» 22 فروردین سال 1366.

انتهای متن/