از سیاه چادرهای عشایری تا جبهه جنگ
به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «بهادر بهمنی» 15 مرداد سال 1338 در سیاه چادرهای عشایری در يکی از روستاهای اطراف آباده دیده به جهان گشود. دوران کودکی خود را در زندگی ايلی گذراند و شهامت و شجاعت که از خصلت اصيل عشايران است را به خوبی آموخت.
در شش سالگی به مرودشت رفتند و در آنجا ساکن شدند. 7 ساله بود که راهی مدرسه اردشير شد. دوره ابتدایی را با موفقیت به پایان رساند. دوره راهنمايی را در مدرسه شهريار پشت سرگذاشت. او پس از چندی در کارخانه آزمايش مشغول به کار شد. او نیز پابه پای مردم فهیم ایران در تظاهرات و راهپیمایی ها بر علیه شاه شرکت کرد.
با آغاز جنگ تحمیلی بهادر عزم جبهه کرد و 23 شهریور 1360 عازم جبهه داربلوط شد. سه ماه در آنجا ماند. فضای معنوی جبهه حال و هوای بهادر را تغییر داده بود و جبهه تاثیر عميقی بر روح و جانش گذاشته بود.
خانواده این شهید برزگوار در خاطره ای روایت می کنند: «یک شب تلويزيون فيلمی از جنایت وحشیانه بعثی‌ها علیه زنان را نشان داد. بهادر وقتی اين صحنه را ديد اشک از چشمانش جاری شد و گفت بايد بار ديگر به جبهه بروم تا انتقام خواهران مظلوم اين ملت را از آنها بگيرم. پس از چندی دوباره عزم کرد و عازم جبهه شد. با اين که بهادر تعليمات نظامی سبک را ديده بود ولی با اشتياق زيادی که او برای يادگيری داشت مدت يک ماه به آموزش سلاح های سنگين پرداخت و مانند فولاد آب ديده شد. برای بار دوم که می‌خواست به جبهه برود قبل از رفتن به تمام کارهای خود رسيدگی کرد. گویی که می‌دانست اين آخرين بار است که با دوستان و فاميل خود گفتگو می‌کند...»
وی برای بار دوم پس از آموزش به عنوان آرپی‌جی زن عازم جبهه شد و سرانجام دوم خرداد سال 1361 در خرمشهر با اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای مرودشت به خاک سپرده شد.
انتهای متن/
