زندگي بي ايمان چه ارزشي دارد؟! / خاطره روز نوشت شهید جمال ظل انوار (4)

بسمه تعالي
 روز چهارشنبه 10/9/1360
امروز 2 روز است که برادران گرداني را گم کرده ام و امروز که به سوسنگرد آمدم و به مقر قبلي خودمان رفتم چند نفر از برادران بوشهري را ديدم که در زمان حمله زخمي شده بودند دومرتبه به سوسنگرد آمده بودند تا به جبهه بروند. الان که اين خاطراتم را مي نويسم ساعت 30/6 شب مي باشد و من در يک اتاق تاريکي نشسته ام و تنها نور کمي از يک چراغ روشنايي ايجاد کرده و من با استفاده از اين نور مشغول نوشتن مي باشم .

در موقع حمله ، ما جزء گروه خط شکن نبوديم و در ساعت 2 بعد از نصف شب وارد عمل شديم و در ظهر روز بعد بود که من گردان را گم کردم و روز بعد به بستان رفتم تا بچه ها را پيدا کنم ولي موفق نشدم و سپس به اهواز رفتم و در روز 10/9/1360 دو مرتبه به سوسنگرد برگشتم در موقع برگشتنم بود که ديدم هواپيماهاي دشمن سوسنگرد را بمباران کردند ولي به کسي آسيب نرسيد.

و يک ساعت پس از رسيدنم دو مرتبه هواپيماها آمدند و نزديکي هاي ما را بمباران کردند که چند نفر از بچه ها زخمي شدند . الآن که در اين اطاق تاريک نشسته ام احساس خاصي دارم فکر مي کنم که آيا لحظه اي ديگر زنده خواهم بود يا نه ولي اين اطمينان را دارم که هر چه صلاح خدا باشد پيش خواهد آمد .  دشمن وضع بسيار بدي پيدا کرده و رفته رفته نيروي خودش را از دست مي دهد . برادران روحيه ي بسيار عالي دارند و آمادگي هر گونه از خودگذشتگي را دارند و همين موضوع است که اميدوارم و مي دانم که با کمک خداوند به همين زودي ها بر کفر پيروز خواهيم شد .