خاطرات وادی عشق

ساعت 3 بعد از ظهر بود که وارد کميته مرکزي بسيج شيراز شديم . آن  روز ، روز بسيج و روز ارتش بيست ميليوني بود . نيروهاي مردمي بسيج در مقابل درب ورودي بسيج و فلکه ستاد با به همراه داشتن با اسلحه هاي مختلف رژه مي رفتند. مردم در پشت سر و دو طرف خيابان به صورت آن ها شيريني مي پاشید و با دادن شعار وحدت بسيج و سپاه و مردم، از آنها قدرداني کردند و بسيجي ها در ميان احساسات پر شور و شوق مردم حرکت مي کردند.
ما وارد محوطه ي بسيج شديم . در آن جا با برادران ديگري که جهت اعزام آمده بودند برخورد کرديم که تعدادي را ثبت نام کردند و تعدادی را چون لازم نبود و امکان ثبت نام آن به هر نحوي نبود با چه مکافات و زوري از درب بسيج بيرون کردند . در ميان آن ها کساني بودن اشک مي ريختند و مي گفتند هر طور که شده بايد ما را ثبت نام کنيد بنازم به قدرت خداوندي خدا را که اين چنين ملت را به خروش آورده و آن ها را آماده شهادت في سبيل الله مي کند تا اينجا جهت مقدمه خاطرات وادی عشق . بعد از تحويل دادن پرونده و ايراد سخنراني توسط برادران مسئول دوباره اتوبوس آماده شده و سوار شديم و به پادگان آموزشي عبدالله مسگر شيراز آمديم . در اين جا دوباره با برادران ديگري که از شهرستان ها و بخش هاي مختلف آمده بودند برخورد کرديم و فرداي آن روز گروهان بندي شديم و هر صد نفر يک گروهان را تشکيل داد .

چيزي ناگهان نزديک به ساعت 7:30 بود که صداي گلوله اي در ساختمان پيچيد و مرتب در داخل ساختمان تيراندازي شد. بچه ها و ما سراسيمه يکي با لباس بود يکي بدون لباس  ،يکي کفش داشت و يکي کفشش را در دست گرفته بود و يکي اصلاً بدونه کفش، بيرون دويديم، چون اولين مرحله اي بود که با همچون صحنه اي برخورد کرده بوديم هرکس به قراري تعريف مي کرد. تا اين که برادران مسئول اردو آمدند و سخنراني کردند و با آن صداقتي که در وجود آن ها پيدا بود معذرت خواهي کرد و گفت ما اين کارها را براي رضايت خدا و براي آمرزش شما انجام مي دهيم . بنابراين جاي نگراني نباشد. شب را با پوتين خوابيديم. فردا صبح جهت آموزش رزم انفرادي و نحوه حرکت به طرف دشمن که توسط برادر حسن فرش باف درس داده مي شد به صحرا رفتيم و به صورت دسته اي عملاً انجام مي داديم و مسافتي را خیز و خزيده رفتيم.
 روز ديگر خودرو دير آماده شد و به خط شديم دويديم و به زميني که جهت پريدن از ریو تدارک ديده بودند آمديم بعد از ياد دادن طريقه پريدن و انجام دادن توسط برادر ياسمي پور، و برادر پاسدار ديگري يک مرتبه در حالي که خودرو ايستاده بود پريديم و بعد دو قسمت شديم نصفي به اين طرف زمين و نصف ديگر به آن سر زمين رفتيم. نصف اولي سوار بر ماشين شديم در دو مسافتي که با آن گروه ديگر داشتيم با سرعت هر 10 کيلومتري پريديم. ما که تمام پريديم دوباره آن گروه ديگر سوار شدند و در مسافتي که با ما داشتند پريدند. بعداً دوباره ما سوار شديم و با سرعت 20 کيلومتر پريديم. همين طور خلاصه ادامه داشت تا اين که هر نفر حدود 6 مرتبه و با سرعت 45 کيلومتر از خودرو پريديم. آن قدر خاک به سر و صورت و لباس داشتيم که مي شد درست يک ساختمان را گل اندود کرد.

شب بعد از نماز و شام دعاي کميل مي خوانديم. بعد از اتمام دعاي کميل سينه زني راه انداختيم. در سکوت مطلق بوديم براي اين که به ما نشان دهند که هيچ موقع نبايد از دشمن غافل ماند و اگر احياناً مورد هجوم دشمن واقع شديم خونسردي خود را حفظ کرده و  حوصله خود از دست ندادن را به ما ياد دادند، ناگهان شليک به طور رگبار در اطراف ساختمان شروع شد و گاز اشک آور در داخل ساختمان رها شد . بمب هاي دستي صدادار شروع به منفجر شدن کرد يک صحنه ي طبيعي از يک حمله شبانه را براي ما بوجود آوردند. همه اين 500 نفري که مي خواستند در يک لحظه از يک در خارج شوند ببینید چقدر و چطور است ؟ خلاصه يکي از در و يکي از پنجره و هر که هر چه در توان داشت بيرون آمديم و در ميدان صبحگاه جمع شديم. شعار لا اله الا الله و الله اکبر را سر داديم و به سنگرهاي اطراف محوطه رفتيم . بعد از کشيدن شوط  که خطر رفع شده . بيرون آمديم و برادران مسئول آموزش سخنراني کردند.

 صبح روز بعد يک حمله روزانه 500 نفري را انجام داديم . در ضمن يک گروه از برادران سپاه سر راه کمين کرده بودند تا طريقه ي دفاعيات از پیشروي به طرف  دشمن را در زير آتش دشمن به ما نشان دهند و به صورت گروهي به خط شديم و فرمانده گروه جلو و بقيه در پشت سر و به صورت تيم الف و ب حرکت کرديم تا اين که  در دره اي در سينه کوه تيراندازي به طرف  ما شروع شد و به آن طريقي که  به ما ياد داده بودند و لازم بود  به طرف دشمن در زير آتش دشمن حرکت کرديم . ظهر آن روز ديگر برنامه آموزشي ما تمام شد و عصر به وسيله ي اتوبوس هايي که نيروهاي ديگر را جهت دوره ي اردو آورده بود به پادگان عبدالله مسگر شيراز آمديم و برادران مسئول آموزش از ما خداحافظي کردند . البته ما نمي توانستيم عوض زحمات آن ها را بدهيم فقط همين که از درگاه خداوندي خدا براي آن ها طلب سعادت و توفيق از خدا را براي آن ها و تمام مسلمين خوانديم و ما را تحويل برادران اعزام نيرو دادند .
شب را خوابيديم و صبح گروه بندي شديم وضعيت گروه و گروهان که مشخص شده به ما مرخصي 3 روز جهت خداحافظي از خانواده ها را دادند . از روز شنبه تا صبح چهارشنبه مرخصي بوديم . روز جمعه با بچه هاي ديگري که از اردو آمده بودند در ميدان صبح گاهي عبدالله مسگر رژه رفتيم و برادر ناطق نوري وزير محترم کشور جهت ديدن به همره استانداري شيرازي وقتي چند از مقامات مسئول براي نيروهاي مردي بسيج که در آن جا مستقر بودند و ما سربازان نيروي هوايي که جزء بسيج بوديم سخنراني کردند . فردا صبح  و عصر جمعه امور مالي برادران توسط برادران سپاه رسيدگي شد و به هر نفر 600 تومان پول دادند . اتوبوس ها آماده شده بود و شور و شوق در چهره هاي حزب الهي نمايان بود و شعارهاي متنوع و نوحه هاي سينه زني خوانده مي شد .