نوید شاهد- شهيد "علی حقيقی پور" در وصیت خود می نویسد: «آنگاه لباس خون بر تن کردند و عاشقانه در آسمان حريم معشوق خويش پرگشودند و مانند شمع دريایی وجود يار سوختند و آخ هم نگفتند ولی آنان که عشقشان از هر عشقی سوزانتر و گرمتر است و تمامی عاشقان از عشق او...» متن کامل وصیت نامه این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.

پرگشودن در آسمان حريم عشق

به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد "علی حقيقی پور" سوم فروردین سال 1339 در استهبان دیده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. او روزها کار می کرد و شب ها درس می خواند تا اینکه مدرک دیپلم را با موفقیت اخذ کرد. پس از آغاز جنگ تحمیلی به جبهه رفت و سرانجام 14 بهمن ماه 1365 به شهادت رسید. پيکر پاکش در گلزار شهدای استهبان به خاک سپرده شد.

متن وصیت نامه: پرگشودن در آسمان حريم عشق
به نام الله پاسدار حرمت خون شهيدان و به نام او که همه از او هستيم و در آخر هم به سوی او باز خواهيم گشت و با سلام به پيشگاه مقدس و با عظمت حضرت مهدی موعود يگانه منجی انسان ها و با سلام و درود به نايب برحقش روح الله و با درود به ارواح مطهر شهدا که چه زود پرپر شدند و چه زود به غارت رفتند آنان که سرود عشق سرودند و با اشک شقايق وضو ساختند آنانی که کفن عشق پوشيدند و در اردوگاه ساکنان حق خيمه زدند و به وصال تنها کسی که به وجودش عشق می ورزيدند رسيدند و آنگاه لباس خون بر تن کردند و عاشقانه در آسمان حريم معشوق خويش پرگشودند و مانند شمع دريایی وجود يار سوختند و آخ هم نگفتند ولی آنان که عشقشان از هر عشقی سوزانتر و گرمتر است و تمامی عاشقان از عشق او حسرت می خورند بلی آنانکه از نور شمع وجودشان همه جا منور گشته و از صوت مناجاتشان به درگاه معشوق همه دل ها را می لرزاند و از لحظه ديدارشان مانند مارگزيدگان در برابر خدا.

برای رضا خدا کار کنید
برادران و خواهران من کوچکتر از آنم که پيامی به ملت شهيدپرور بدهم باری چند لحظه ای با شما سخن می گويم امام بزرگوار را فراموش نکنيد و هر کاری که می کنيد برای رضای خدا باشد که ما برای او باشيم برای او کار کنيم در راه او بميريم و خلاصه در او خلاصه شويم. برادر عزيزم حسن آقا مرا حلال کنيد و اگر گاه وقتی ناراحتت می کردم مرا حلال کن و اصلا ناراحتم نباش و برادرم دلداری به خواهران مخصوصا مادر مريم که خيلی زحمت ما کشيده بده و اجر او خدا بدهد و حلال بودی از او بطلب چون خيلی حق گردن من دارد هم جای پدر ما بوده و هم مادر و از پدر و مادر عزيزم حلال بودی می طلبم و مرا حلال کنيد.

گريه برای حسين(ع)
اگر از دست من ناراحت هستند چون کاری من برای آن ها نکردم مرا می بخشند و از تمام دوستان مخصوصا احمد فيروزی که با من يکی بوده حلال بودی می طلبم. در آخر خواهران و برادرانم برایم گريه نکنيد و ناراحت نباشيد و اگر خواستيد گريه کنيد برای ابا عبدالله الحسين گريه کنيد و بر تن آن جوان بی کفن عشق خوشتر است گر آبشار تيغ شهادت وضو گرفت. والسلام عليکم و رحمة الله و برکاته. خداحافظ. علی حقيقی پور. 25 مهر ماه 1364

انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده