خانه ای زیر گوله های آتش

در اين جا خاطره ای كه برادر فياضی در صحبت هايش نقل كرد حيفم می آيد كه نقل نكنم. او گفت در كردستان خانه ای را افراد كومله اشغال كرده بودند تا از آن بر عليه رزمندگان ما استفاده كنند.

صاحب خانه زنی بود که دو بچه كوچك داشت. به آن ها مراجعه می كند و می گويد كه خانه مرا به توپ ببنديد و اگر بچه هايم هم كشته شوند به خاطر اسلام اشكال ندارد.

ابتدا برادران امتناع کردند ولی با اصرار زن و حياتی بودن مسئله اين كار را می كنند و خانه را با توپ در هم می ريزند. آخر كار، خانه را محاصره می كنند و می بيند كه همه كشته شده اند و كسی زنده نيست.

همه به خاطر دو فرزند آن زن گريه می كردند ولی خود زن با استواری چون كوه ايستاده بود و خدا را شكر می كرد. در همين حين هر دو بچه از ميان خاك های خانه بيرون می آيند و تحت تأثير اين حادثه همه به سجده می افتند از قدرت پروردگار.

سینه زنی
پس از صحبت های برادر دوزدوزانی برادران جهت نماز و شام پراكنده شدند. ما هم وضو گرفتيم و نماز را به جماعت خوانديم. بعد از جماعت شام خورديم سپس قدری سينه زنی و بعد هم خوابيديم.

انتهای متن/