ملتى سراپا عشق به امام
به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد "عزيزالله اميری" 1 مهرماه 1342 در سیاه چادر های ايل قشقايی طايفه شش بلوکی دیده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه عشایری شد و تا کلاس پنجم ابتدایی را با موفقیت پشت سرگذاشت. او هم درس می خواند و هم چوپانی می کرد. کلاس پنجم ابتدايی را با موفقيت به پايان رساند و پس از آزمون در دبيرستان عشايری شيراز پذیرفته شد و توانست تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم با موفقیت پشت سربگذارد. عزيزالله 20 فروردين سال 1362 آماده اعزام به خدمت سربازی شد. دوران آموزشی را در جهرم گذراند. پس از آن به دامغان و سپس به کردستان اعزام شد. چند ماه بود که در کردستان برعليه منافقان می جنگید و چند بار به مرخصی آمد. وی سرانجام 19 آذر ماه 1363 به شهادت رسید.
متن وصیت نامه: آزادی پس از مرگ
آرى هر لحظه مرگ فرا مى‌رسد اما بايد مرگى را انتخاب كرد كه سعادت انسان را در زندگى آزادى او را پس از مرگ برساند و آن مرگ سرخ يا شهادت است. مرگى كه از زمان هابيل در تاريخ شروع شد و از همان آغاز تاريخ را دگرگون كرد بطورى كه تا امروز ادامه پيدا كرده و كسانى را كه لايق باشند مى‌پذيرد و هيچ‌موقع شكستى را در برنداشته است و نخواهد داشت. دوست دارم و آرزوى هميشگى‌ام بوده كه در اين راه قدم بردارم و مرگم شهادت در راه خدا باشد و اميدوارم كه ان شاءالله به چنين فيض بزرگى دست يابم. حال اين چند نكته را بطور خلاصه يادآورى مى‌كنم و اميدوارم مورد قبول قرار گيرد. ان شاءالله.
خدايا ذكرم را ياد خود قرار ده
خدايا خود ميدانى كه هدفم تو و به راه توست و براى تو مى‌جنگم. پس مرگى را برايم بياموز كه بعد از آن افسوس آن را نخورم (شهادت).
خدايا همواره ذكرم را ياد خود قرار ده. چون تو هستى كه مى‌توانى مرا از گمراهى و تاريكی هاى جهان نجات دهى. خدايا لحظه‌اى مرا از خود دور مگردان و مرا به اختيار خود قرار مده كه نفسم مرا فريب مى‌دهد و سقوطم حتمى است. پيش از آنكه اختيارم را به خودم واگذارى مرا نزد خود فراخوان.
خدمتگزار والدین
پروردگارا مسئوليتم نزد والدينم سنگين است اگرچه در زندگى دنيوى نتوانستم خدمتگزارشان باشم، لااقل مرگم را شفاعتى بزرگ براى آنها قرار بده.
ملتى سراپا عشق به امام
بار پروردگارا: چگونه از ملت شهيدپرور سخن بگويم، تو خود بگو ملتى كه سراپا عشق به موساى زمانشان امام امت دارند آنطور كه تو خود مى‌دانى حفظشان بفرما.
اگر شهيد شدم و اين سعادت نصيبم شد با لباس خونينم بخاك بسپاريد تا بداند كه سرباز امام زمان و نايب او خمينى بودم. امام را دعا كنيد و شعار خدايا خدايا تا انقلاب مهدى خمينى را نگهدار را از ياد مبريد و آمريكا، شوروى، اسرائيل را دشمن خود بدانيد و لحظه‌اى از توطئه‌هاى آنها نسبت به انقلاب اسلاميمان غافل نباشيد و براى هميشه ننگ و نفرت براى آنها در قلب خود جارى سازيد.
خط سرخ شهادت
صورتى از وصيت‌نامه‌ام را برداريد و بر در و ديوار بزنيد تا منافقين بدانند كه اگر خود نيستم اين شعارم هميشه آنها را خواهد كوبيد:
بسم الله الرحمن الرحيم «وَلا تَقولوا لِمَن يُقتَلُ في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتٌ ۚ بَل أَحياءٌ وَلٰكِن لا تَشعُرونَ» به شهيدان راه حق مرده نگوييد زيرا آنها زنده‌اند و ليكن شما نمى‌دانيد.(قرآن كريم)
گرامى‌ترين مرگها شهادت در راه خداست، على(ع). شهادت سعادت ماست و سعادت عاقبت ماست، زينب كبرى(س). اگر بدن هاى ما آخر كار بايد بميرد چرا در راه خدا با شمشير قطعه‌قطعه نگردد؟ امام حسين(ع). كشته شدن عادت و شهادت كرامت ماست، امام زين‌العابدين(ع).
خط سرخ شهادت خط آل محمد و على است،(امام خمينى) شهادت تزريق خون است در پيكر اجتماع، (شهيد مطهرى)
انتهای متن/
