آرزوی دوران کودکی یک شهید

به گزارش نوید شاهد فارس،  شهيد «ناصر کمالی سروستانی» یکم دی ماه سال 1338 در شيراز دیده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. دوران ابتدائی را در دبستان شرقی، راهنمايی را در مدرسه فرهنگ و دبيرستان را در مدرسه ابوذر پشت سرگذاشت. با شرکت در آزمون سراسری در دانشگاه پذیرفته شد.با آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه جنگ شد. وی سرانجام 23 بهمن سال 1361 به شهادت رسید. پیکر پاکش در شیراز به خاک سپرده شد. 

متن وصیت:

بسم الله الرحمن الرحيم از ظواهر امر پيداست که چند ساعتی به عمليات نمانده است و اين بنده غافل که مرگ را نزديک ديده به ياد آخرتش افتاده است و تنها به اين چند ساعت اميد داشته تا شايد بنا به لطف خداوند تغييری در قلب سخت و همچو سنگش بوجود آيد و البته با وجود شرمندگی بی وصف در پيشگاه خداوند و شناخت به اينکه اين عبد ذليل آنقدر به درگاه خداوند عصيان و نسيان داشته ام که توانائی اين را از من گرفته است که بمانند سعيد شهيد بگويم رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا

 قدرت اطاعت از امام عصر

و اما متن وصيت نامه: پس از درخواست درود به محمد و آل محمد از درگاه خداوند تعالی و شهادت به وحدانيت خداوند جهان و همچنين شهادت به رسالت پیامبر اکرم (ص) و شهادت بر اين که نايب برحق امام عصر(عج) حضرت حاج آقا روح الله الموسوی الخمينی اروحنا فدا می باشند و قدرت اطاعت از ايشان را همواره از خداوند خواسته ام که به من عطا کند.

آرزوی دوران کودکی

و اما پدر و مادر عزيزی که حتی تا آخرين لحظاتی که پيشتان بودم نتوانستم آنطور که مورد رضای خداوند بود شأن و مرتبه تان را حفظ نمايم. اما خداوند تعالی شاهد است که از همان دوران کودکی يکی از خواسته هایم از خداوند اين بود که بتوانم در راحتی شما نقشی داشته باشم که هرگز ميسر نشد.

بخشندگی مادر و پدرم

پدرجان و مادر عزيزم آنطور که شما را در زندگی شناختم بخشنده تر از آنيد که ذره ای نارضايتی از فرزندتان در دل نگاه داريد. عزيزانم علاوه بر اينکه اين فرزند گناهکارتان را بخشیدید، هر زمان که به يادم می افتيد برای ديگر گناهانم که دست کمی از اين گناه ندارند طلب مغفرت نمائيد.

گریه برای اباعبدالله حسین(ع)

در ضمن از شما می خواهم که اگر من به فيض شهادت ان شاءالله نائل شدم. شما هيچ برای شهادتم نگرييد و صبر پيشه کنيد چرا که آنکه بايد بر مظلوميتش گريست ابا عبدالله الحسين (ع) است. از همه دوستان عزيزم و اقوام نيز می خواهم علاوه بر اينکه اين بنده خاطی را می بخشند ان شاءالله برايش در هر لحظه که به يادش افتادند طلب بخشش نمايند. باشد که خداوند از برکت دعاهای شما اين بنده سراپا تقصير نيز نظری نمايد.

و در آخر نيز بار ديگر از هر کس که اين بنده حقير و ذليل را می شناسد يا آنکه وصيتنامه ام را می خوانند، می خواهم که طلب آمرزش برای اين عبد ذليل بنمايید. ناصر کمالی 29 اسفند 1360

انتهای متن/