شهید قرآنی که تولد، ازدواج و شهادتش در روز عید غدیر بود

به گزارش نوید شاهد فارس، شهید «علی کسایی» 14 مرداد سال 1334 مصادف با عید غدیر در جوار بارگاه ملکوتی حضرت سیدعلاء‌الدین حسین علیه‌السلام در شیراز چشم به جهان گشود. علی از اوان کودکی در آغوش پدر و مادری مهربان پرورش یافت. پدر مداح و ذاکر اهل بیت علیهم‌السلام بود و نوحه‌خوانی در محرم و عاشورای حسینی برای اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام با جانش آمیخته شده بود. مادرش اشرف‌السادات ناجی از سلالۀ پاک سادات بود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم گذراند. سپس با شرکت در کنکور سراسری در رشته ادبیات عربی پذیرفته شد.

دانشگاه فردوسی مشهد

سال 1350 به دانشگاه فردوسی مشهد راه یافت و در جوار حضرت ثامن‌الحجج علیه‌السلام مشغول تحصیل شد. همزمان با تحصیل در دانشگاه به حوزۀ علمیۀ مشهد ‌رفت تا اینکه زبان عربی را به‌خوبی آموخت و تحقیق در نهج‌البلاغه را آغاز کرد. او استاد نهج‌البلاغه و مروج علی‌گونه شدن در جمع دوستان خود شد.

برادر این شهید بزرگوار در خاطر ای نقل می کند: یکی از علما پس از شهادت علی به ما گفتند که شهید کسایی با اینکه معمم نبود، ولی دروس حوزوی را تا سطوح بالا طی کرده بود، اما این موضوع را هیچ‌گاه ابراز نکرد. خرداد 1356 از دانشگاه مشهد فارغ‌التحصیل شد و در آذرماه همین سال به خدمت سربازی رفت و دورۀ مقدماتی نظام وظیفۀ خود را در پادگان عباس‌آباد تهران آغاز کرد. پس از طی دورۀ آموزشی سربازی به مرکز پیادۀ شیراز منتقل شد.

مبارزات انقلابی

دوران انقلاب به‌همراه برادر و چندتن از دوستانش در تظاهرات شرکت می‌کرد. در یکی از تظاهرات خیابانی و زمان حکومت نظامی در شیراز، با لباس نظامی علیه رژیم شاه شعار می‌دهد که همان زمان دستگیر می‌شود، ولی با وساطت یکی از علمای شیراز به نام ذوالانوار آزاد می‌شود.

با پیروزی انقلاب اسلامی، با وجود اتمام خدمت سربازی، براساس توصیۀ شهید محراب حضرت آیت‌الله دستغیب در ارتش ماند و در عقیدتی سیاسی مشغول خدمت شد. متولد عید غدیر، در روز عید غدیر و در محضر مبارک حضرت امام خمینی«ره» پیمان زناشویی را با شریک زندگی‌اش بست. ثمرۀ ازدواج آنها چهار فرزند بود.

وعده شهادت خود در عید غدیر را داده بود

حضور شهید کسایی در ارتش و فعالیتهای مکتبی او، خاری در چشم منافقین بود از این رو شهریور سال 1360 در فلکۀ هنگ شیراز (چهارراه هوابرد) ترور شد. علی در این سوء قصد، از ناحیۀ طحال، روده و شکم به‌سختی آسیب دید، ولی به لطف خداوند، ترور کور و شوم منافقین کارگر نیفتاد و معلم و مفسر نهج‌البلاغه پس از مدتی دوباره سلامتی خود را بازیافت و به محل کارش در عقیدتی سیاسی تیپ 55 هوابرد شیراز بازگشت.
با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه نبرد شد. او به دوستانش وعده شهادت خود در عید غدیر را داده بود. سال 1364 زخمی شد و لی پس از بهبودی نسبی دوباره عازم جبهه شد.

وی سرانجام 21 مرداد سال 1366 مصادف با عید غدیر در منطقه سومار با اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای شیراز به خاک سپرده شد.

انتهای متن/