نماز جماعت و مجالس دعا را خالی نگذارید

به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «ابراهيم احمدی» دوم مهرماه سال 1338 در روستای هکان شهرستان جهرم ديده به جهان گشود. در سن 7 سالگی به مدرسه محل تولد رفت و تحصیلات خود را تا مقطع سوم راهنمایی پشت سرگذاشت. با آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه جنگ شد و سرانجام سوم مرداد سال 1362 در عملیات والفجر 2 منطقه حاج عمران به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای فردوس جهرم به خاک سپرده شد.

وصيت نامه شهيد ابراهيم احمدی «1» : نماز جماعت و مجالس دعا را خالی نگذارید

بسم الله الرَّحمن الرَّحیم "وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ" گمان مبريد آنهايی که در راه خدا جان داده‌اند مرده‌اند بلکه زنده‌اند و نزد پروردگار خويش روزی می‌خورند.

خدا را شکر می‌کنم که مرا در چنين موقعیتی قرار داده و اين مکتب برای من يا بلکه برای تمام گمراهان پيش آورده تا گناهان گذشته را جبران کنم و آن راهی که خدا گفته و رهبرم انتخاب کرده در پيش بگيرم.

برادر کوچکی دارم او را راهنمايی به اصول دينی و رزمی کنيد و هر چه سريع‌تر آن را برای ادامه دادن راه حسين و ياران شهيد ديگرش و راه خود من آماده شود.

و تقاضايی از خواهران و برادران دارم که نماز جماعت و مجالس دعا را خالی نگذارید، اين مجلس‌ها را با شکوه برگزار کنید و دعايی برای آمرزش من مسکين هم بکنيد و دعا به جان امام و دعایی به تمام روحانيت مخصوصاً امام جمعه کنید. تشکری از ملت ایران دارم که از جان گذشتند و ایثارگری کردند. اين مردم برای این کشور و اسلام چقدر زحمت کشيده‌اند. بنده از طرف همه کسانی که جبهه آمدند و رفتند و يا شهيد شدند از شما تشکر می‌کنم.

از شما برادران و خواهران که در پشت جبهه برای رزمندگان کمک کرده‌ايد سپاسگزاریم. از همه نوع لوازم، آنقدر زياد است که ما التماس می‌کنيم که دیگر بس است و سفارش کنيد که وسایل نفرستند چقدر ما شرمنده هستيم ما که هيچ جبرانی نمی‌توانيم بکنيم فقط ما از خدا می‌خواهيم که در عوض اين ايثار و کمک هر چيز که می‌خواهيد در دنيا و آخرت به شما بدهد و فقط ما جانی داريم در راه خدا فدا می‌کنيم و يا می‌کوشيم تا اين کفر و ستم را نابود کنيم و نسل آن گم می‌کنم.

و من پيامی برای پدر و مادرم دارم که پدر و مادر و خواهران و برادرم شما را به حسين قسم می‌دهم اگر ناراحت شديد گريه برای من نکنيد چون من کسی نيستم که برايم گريه کنيد برای حسين و يارانش گريه کنيد که اين راه را پيش گرفت و سرمشقی برای امسال من شد و برای کسانی گريه کنيد که آن‌ها را زنده به گور کرده‌اند و يا کسانی که حتی جسد آنها پيدا نشده است. برای علی‌اکبر رعنا گريه کنيد که فرقش را با شمشير شکافتند. ديگر اينکه بايد حسرت بخوريد که چرا فرزند بيشتری نداريد که فدای اسلام و قرآن و حسين(ع) يا فرزند پاکش خمينی بت شکن کنيد.

پدر و مادرم حساب نکنيد کسی که در راه خدا و اسلام و قرآن شهيد می‌شود بلکه اسلام و قرآن کشورش و تن گنهکار خودش را آزاد می‌کند و در قيامت خدمتی برای پدر و مادر حقير و مسکينش می‌توان کرد.

انتهای متن/