شهید شدن یا مردن در بستر

به گزارش نوید شاهد فارس، شهید «محمد گیلری» 20 اردیبهشت سال 1344 در شهرستان زرقان دیده به جهان گشود. در سن 6 سالگی وارد دبستان مهرداد شد و با موفقیت کامل دوره‌ی ابتدایی را سپری نمود. دوره‌ی راهنمایی را در مدرسه رستاخیز سپری کرد و سپس جهت ادامه تحصیل وارد هنرستان فنی ولی عصر شهرستان مرودشت شد و این دوره را هم با همه‌ی سختی‌ها و تحمل دوری راه سرما و گرمای آن پشت سر گذاشت.

محمد در کنار درس و مشق در ایام تعطیلات به سیم کشی ساختمان می‌پرداخت. در روزهای اوج گیری پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی، در حالی که سن چندانی نداشت در اغلب تظاهرات و راهپیمایی‌ها علیه رژیم منحوس ستم شاهی شرکت می‌کرد.

پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران وفاداری زیادی نسبت به اسلام و انقلاب اسلامی پیدا کرد. همیشه گوش به فرمان امام بود و معتقد بود که ولایت فقیه یکی از اصلی‌ترین اصول اسلامی است که باید هر فرد مسلمانی به آن اعتقاد و وفادار باشد و با هر گونه جریان ضد اسلامی مخالفت می‌کرد و با تمام گروهک‌های ضد انقلاب داخلی و خارجی و تمام خطوط انحرافی شدیداً مبارزه می‌کرد.

در تاریخ 23 بهمن سال 1363خود را به حوزه نظام وظیفه معرفی کرد و با دریافت دفترچه آماده به خدمت جهت گذراندن دوره‌ی آموزشی به مرکز آموزش پادگان تهران اعزام شد و پس از اتمام دوره آموزشی با کسب درجه گروهبان دومی به خرمشهر انتقال و از آنجا به منطقه شلمچه اعزام شد تا به مصاف با بعثیون کافر بشتابد.

مدتی که در منطقه حضور داشت توسط نامه‌هایی که برای خانواده ارسال می‌کرد، مادر خود را به صبر و بردباری در برابر سختی‌ها توصیه می‌کرد و از او می‌خواست که در برابر تمامی مصایب از خود خویشتن داری نشان دهد.

روحیه بسیار بالای محمد باعث تقویت روحیه دیگر همرزمانش شده بود. در همین ایام در کنکور سراسری شرکت کرد و در دانشگاه پذیرفته شد. بعد از گذراندن مدت 12 روز مرخصی سالانه دوباره به جبهه‌ بازگشت و سپس به منطقه مهران اعزام و در آنجا دوشادوش دیگر همرزمانش به مقابله با متجاوزین پرداخت.

سرانجام پس از حدود 17 ماه خدمت سربازی، نهم مرداد سال 1365 بر اثر بمباران هوایی منطقه عملیاتی توسط هواپیماهای مزدوران بعثی از ناحیه ستون فقرات مجروح و بلافاصله به پشت جبهه انتقال یافت و از آنجا به بیمارستان آیت الله کاشانی اصفهان و پس از هفت روز به بیمارستان نمازی شیراز اعزام و بستری شد.

زمانی که بر روی تخت بیمارستان بستری بود به مادر خود می گوید: «من شهید شدن را بر مردن در بستر ترجیح میدهم و امیدوارم که توانسته باشم ادامه دهنده راه شهدا باشم.»

وی سرانجام چهارم شهریور 1365 به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای سید نسیمی زرقان به خاک سپرده شد.

انتهای متن/