بی بیِ آسایشگاه
يکشنبه, ۲۷ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۲۱:۱۰
نوید شاهد _ همرزم شهید محمدمهدی فریدونی در خاطره ای می گوید: «پایش را عمل کرده بود و نمی توانست رژه برود. همراه من و چند مصدوم دیگر، داخل آسایشگاه مانده بود تا استراحت کند.» متن کامل خاطره این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
به گزارش نوید شاهد فارس، شهید مدافع حرم "محمدمهدی فریدونی" 30 شهریور سال 1366 در شهرستان فسا دیده به جهان گشود. تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته زبان انگلیسی گذراند.
سال1395 به سپاه پاسداران پیوست و به دلیل تخصص در رشته زبان انگلیسی به عنوان مدرس در دانشگاه امام خامنه ای نیروی دریایی سپاه پاسداران ، مشغول فعالیت شد ولی به خاطر علاقه وافر به خدمت در یگان عملیاتی حضور در سوریه و دفاع از حرم حضرت زینب (س) از فرصت تدریس چشم پوشی نمود و با وجود مخالفت نیروی دریایی سپاه و دانشگاه با پافشاری فراوان به سپاه قدس پیوست. وی سرانجام 13 خرداد ماه 1397 در 19 ماه مبارک رمضان «شب ضربت حضرت علی (ع)» با زبان روزه به شهادت رسید.
متن خاطره:
همرزم شهید محمدمهدی فریدونی در خاطره ای می گوید: پایش را عمل کرده بود و نمی توانست رژه برود. همراه من و چند مصدوم دیگر، داخل آسایشگاه مانده بود تا استراحت کند.
رباط صلیب پای من هم آسیب دیده بود و نمی توانستم راه بروم. وضعیت مهدی هم تعریفی نداشت اما از من بهتر بود. در کارهای روزمره ای که از انجامشان عاجز بودم، کمکم می کرد و همیشه لبخند می زد که یعنی زحمتی نیست و خودم می خواهم کمکت کنم.
یکی از بچه ها لقب «بی بیِ آسایشگاه » را به او داده بود. کار خاصی برای انجام دادن نداشتیم و مهدی هم آدم یک جا نشستن نبود. بچه ها که می رفتند بیرون، دست به کار می شد و هرچه از دستش می آمد انجام می داد. ته دلش می خواست سالم باشد و برود همراه بچه ها تمرین کند.
31 شهریور همان روز موعود بود. بچه ها آماده شدند و رفتند برای رژه. ما هم در آسایشگاه نشستیم پای تلویزیون و بچه ها را تماشا کردیم که مقابل سکو پا می کوبیدند و نگاهشان به نقطۀ خاصی دوخته شده بود. محمدمهدی با حسرت گفت: «کاش سالم بودم و همراهشون می رفتم.» انتهای متن/
منبع: کتاب میشود بمانی
نظر شما
