شهيد علی بيگی
یکی از خویشاوندان شهيد «مسيح اله علی بيگی» در خاطره‌ای نقل می‌کند: «مسیح اله فردی بسیار خوش اخلاق و با ایمان بود. او همیشه انفاق می‌کرد. یک روز از جبهه برای مرخصی به روستا آمد و...» متن کامل خاطره این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.

مهمترین وظیفه، دفاع از وطن است

به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «مسيح اله علی بيگی» پنجم فروردين سال 1339 در روستایی به نام سوريان شهرستان بوانات ديده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. دوران ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت به پایان رساند. پس از آن برای کسب درآمد راهی شيراز شد. او در کنار کار ادامه تحصیل داد. با آغاز جنگ تحمیلی به خدمت سربازی رفت. سه ماه آموزشی را در گردان ضربت تخت جمشيد به پايان رساند و پس از آن عازم سوسنگرد شد و از آنجا به حميديه و پاسگاه گلبهار رفت. او در حمله طريق‌القدس که منجر به آزادی بستان شد شرکت کرد. وی سرانجام 25 اردیبهشت سال 1361 به شهادت رسید.

متن خاطره:

یکی از خویشاوندان این شهید بزرگوار در خاطره‌ای نقل می‌کند: «مسیح اله فردی بسیار خوش اخلاق و با ایمان بود. او همیشه انفاق می‌کرد.

یک روز از جبهه برای مرخصی به روستا آمد. بلافاصله به خانه‌اشان رفتم. پس از احوال پرسی دانه‌های قرمز روی بدنش توجه‌ام را جلب کرد و پرسیدم: مسیح اله این دانه ها چیه؟

گفت: در منطقه ای که هستیم، حشرات و پشه‌های زیادی هستند که بدن رزمندگان را نیش می‌زنند. او ادامه داد و گفت: ببینید همرزمان برای دفاع از وطن و ناموس در هوای گرم و تمام شرایط آن، در این مناطق با دشمن بعثی می‌جنگند و این را بدانید که دفاع از وطن وظیفه است و مهم‌تر از آن چیز دیگری نیست.»


او در نامه‌ای به دوست خود می نویسد: «در اين منطقه از ساعت 5 عصر تا صبح، توپخانه مزدوران بعثی برای و انهدام سد شروع به کوبيدن سد کرده‌اند و خواب را از چشمانمان گرفته اند ولی در همين حال تحمل کردن نيش پشه ها از توپهای بعثی‌ها مشکل‌تر است. چون شب و روز هستند و به همراه اينها روزهای گرم و بادهای گرم است که علاوه برآن خاک فراوان به همراه دارند و ما مجبور هستيم در يک سوراخ بنشينيم تا از دست خاک و گرما در امان باشيم.»

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده