وارث انقلاب
به گزارش نوید شاهد فارس، شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» 21 آذر ماه سال 1343 در شیراز دیده به جهان گشود. در هفت سالگی به مدرسه رفت، او تا کلاس سوم دبیرستان در رشته تجربی ادامه تحصیل داد و پس از آن جهت کسب علوم دینی به حوزه علمیه رفت. با آغاز جنگ تحمیلی به منظور اجرای امر رهبر و کمک به رزمندگان راهی خط مقدم جبهه شد. شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» سرانجام 23 دی ماه سال 1365 در عملیات کربلای 5 منطقه شلمچه به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای شیراز به خاک سپرده شد.
متن وصیت «1» :
بسم الله الرحمن الرحیم اكنون خوب مى‌دانيد اسلام به عنوان يك قدرت معرفى شده و اين معرفى باعث شرف و افتخار و سربلندى براى ما مسلمين به خصوص ايران، هم در دنيا و هم در آخرت است. لذا مجبور به پاسدارى از اين نعمت هستيم و اين پاسدارى ميسر نيست مگر به وسيله مسلمين و ايرانيان و اين تكليف واجب بر گردن يكايك ما است كه از گردن هيچ‌كس ساقط نمى‌شود مگر با دفاع و به جبهه رفتن.
خود شما مى‌دانيد هميشه مسئله‌اى به نام دفاع مطرح بوده و هست. در صدر اسلام اين‌هايى كه براى ما نقل مى‌كنند دروغ كه نيست كه مى‌گويند مثلا خانواده‌اى تمام فرزندانش و بالاخره خود مادر و همسرش در راه دفاع از اسلام شهيد شدند و حال نوبت ما است كه اين اخلاق و چيزى را كه به ارث برده و به اثبات برسانيم.
وارث انقلاب
شما خود مى‌دانيد ما به حق هستيم و اين را قلبتان هم مى‌گويد و آيا ما نبايد از اين حق دفاع كنيم و آيا اين دفاع نبايد به وسيله ما باشد؟ خب آيا مى‌شود گفت فلانى برود ما مى‌مانيم؟ اين شرم‌آور نيست كه خانواده‌اى سه شهيد و يا حتى تمام اعضاى خانواده‌اش در جبهه شهيد شوند و مادر آن خانواده بگويد من شرمنده هستم كه بگويم حقم را اداء كرده‌ام و ما بمانيم؟ نه‌تنها شهيد نداده بلكه خود را وارث انقلاب هم بدانيم؟!! آيا اين درست است؟
اگر از اين دنيا بگذريم، آيا روز قيامت را هم مى‌توان از شرم سر بلند كرد و گفت ما به اسلام خدمت كرده‌ايم؟!! نه هرگز. به خدا قسم هيچوقت نمى‌توان اينگونه در مقابل امام حسين(علیه السلام) و حضرت رسول سر بلند كرد و گفت ما مدافعان دين شما بوديم؛ مگر با نثار جان و مال كه آنگاه مى‌توان در مقابل ائمه سربلند بود.
آيا واقعه عاشورا را كه براى ما مى‌گويند دروغ است؟ آيا حسين(علیه السلام) نبود كه عزيزان خود را يكايك به خدا هديه كرد؟ آيا من براى شما بر فرض خوب بودنم از على‌اكبر حسين(علیه السلام) عزيزتر هستم يا اينكه شما از امام حسين(علیه السلام) بهتر هستيد؟
نه! بايد رفت و همچون حسين(علیه السلام) از دين دفاع كرد و بر فرض به شهادت رسيدن، آيا اين شهادت فوض عظيم نيست؟ آنانى كه ماندند و 120سال عمر كردند، آيا در مقابل جوانانى كه شهيد مى‌شوند شرمنده نيستند كه اى كاش نصيب آنان شده بود، ولى اين آرزو را هيچ شهيدى نكرده كه اى كاش زنده بود و 120 سال عمر مى‌كرد.
انتهای متن/
