خاطره خودنوشت شهيد عوضعلي بهرامي (1)

با سلام و درود بر منجي عالم بشريت امام زمان روحي و ارواحي له الفداء و نائب بر حقش خميني و با سلام و درود بر رزمندگان جبهه هاي نبرد حق عليه باطل اين شيران روز و اين زاهدان شب و با سلام بر خانواده هاي شهدا.
 جهاد دوم را که آغاز مي کنم با 6 نفر ديگر از برادران بهمني 3 آذر 1360  از جلو مسجد جامع اعزام شديم برادران حزب الهي با شعار بلندگو تا جلو بهداري ما را بدرقه کردند . بعد از خداحافظي سوار ماشين شده و حرکت کرديم در بسيج آباده که رسيديم بابرادران آباده اي ،اقليدي و تمام حومه هاي آباده ما را استقبال کردند اين استقبال از بسيج تا فلکه ولي عصر انجام گرفت. دليل اين استقبال گرم و پرشور از ما چه بود. بي شک نمي توان گفت که دليل اين راه استقبال راه الله راه قرآن است .

يک ستون بسيج به شيراز حرکت کردند در پادگان شهيد عبدالله مسگر که رسيديم هزاران بسيجي دور هم در اينجا جمع هستند اين نداي رهبر کبير انقلاب امام خميني نائب امام زمان است که ما بايد آن را ياري کنيم .لشکر کفار بعثي را از خاک عزيز خود بيرون کنيم . از شيراز ما به تهران حرکت کرديم ، تهران در پادگان امام حسن که رسيديم ميليونها بسيجي اينجا جمع بود. اي ملت به پا خيزيد اين نداي رهبر کبير انقلاب نائب امام زمان خميني است.از پادگان امام حسن با قطار ما را براي اهواز حرکت دادند، در اهواز به پادگان بهشتي که رسيديم ميليونها بسيجي به فرمان امام خود جمع شده تا به جبهه ها اعزام شوند .

برادران پرسيدند ما را به کدام جبهه اعزام مي کنند . موقعي که به وصف نماز جماعت ايستاده بوديم بلندگو اعلام کرد که اعزاميان آباده حرکت براي جبهه در خط سوم باشند و هواپيماي دشمن در همان ساعت شهر سوسنگرد را بمباران کرد و آسيب هائي به اين ملت زجر کشيده رساند . ما هر لحظه که اين خرابي ها را مي ديديم ايمانمان قوي تر مي شد ساعت 3 از دهکده حميديه سوسنگرد با خودرو برادران ارتشي به جبهه بستان حرکت  کرديم در راه از کنار رود کارون گذشتيم چشم ما به ساختمان هاي مسلمين که ويران شده بود افتاد.

شما فکر مي کنيد که اين دشمن اسلام و مسلمين چه بر سر مومنين ايران زمين آورده است برادراني که در روستاها نشسته ايد شما اگر کمي سختي اقتصادي کشيديد فريادتان بالا نرود که تايد و روغن يا برنج وجود ندارد. نداي اين رهبر عزيز را که مي شنويد بپا خيزيد ببينيد که اين دشمن بعثي عراق از جان ما چه مي خواهد . به تپه هاي الله اکبر بستان که رسيديم پياده شده و با وسايل خود به سنگري که فرمانده ما را راهنمايي کرد رفتيم و گروه به يک سنگر رفتند در سنگر که قرار گرفتيم خمپاره و توپ و کاليبر 5 و کاليبر 75 و گلوله آرپي جي 7 بر سر ما ريخته مي شد و ما برادران را دلداري داديم و گفتيم برادران اينها چيزي نيست اينها مثل آجيل براي ماست .خوشحاليم که اين خداي عزوجل سايه امام خميني را از سر کوتاه نکرده و نمي کند و حتي ما بايد بميريم و امام ما ، مستضعفين دنيا را از زير بار اسارت بيرون بياورد و دنيا را از زير بار اسارت بيرون بياورد