گیلان - معرفی شهدا

شهید «عنایت‌الله محمدی» جوانی از دیار فومن بود که در واپسین روزهای اسفند ۱۳۶۵ در شلمچه آسمانی شد. او در وصیت‌نامه‌ای پُر از بصیرت، به برادرانش هشدار داد تا مبادا فریب دشمن را بخورند و از امام و انقلاب جدا شوند؛ پیامی که این روزها هم، چون زنگ بیدارباش برای ملت ایران شنیده می‌شود.

شهید «اسماعیل شعبانی» دانش‌آموز بسیجی و نوجوانی از دیار کومله لنگرود بود که در وصیت‌نامه‌ای کوتاه اما عمیق، مردم را به پیروی از قرآن، حرکت امام حسین(ع) و خط امام خمینی(ره) دعوت می‌کند؛ نوجوانی که با قلبی آگاه و زبانی روشن، حقیقت دنیا و سفر آخرت را به نسل‌ها یادآوری کرد.

شهید «غلامحسین نجفی» از مبارزان گمنام اوایل انقلاب اسلامی بود که بی‌هیاهو و بی‌ادعا، به فرمان نایب امام زمان(عج) قیام کرد و در وصیت‌نامه‌ای پرشور، آرزوی پیوند انقلاب اسلامی با نهضت جهانی مهدوی را به یادگار گذاشت. او که امروز هم‌صدای ملت مقاوم ایران، دشمنان اسلام و سرمایه‌داری جهانی را نشانه گرفته بود، میراثی ماندگار از ایمان و غیرت به‌جا گذاشت.

جمشید بشکول، نوجوانی ساده‌دل از دیار فومن، درست در چنین روزی، هفتم مردادماه ۱۳۶۴، در عملیات «قادر» در منطقه‌ی کلاشین، ناپدید شد؛ نه از یاد، که از چشم‌ها. هنوز بی‌سیم‌اش در دل کوه‌ها صدا می‌زند: «من اینجام... برای وطن.»

شهید «جواد زرجام» هنگامی که به‌جای باران نقره‌ای گیلان از آسمان جنوب ایران، باران گلوله می‌بارید در غرب پل کرخه، شاعرانه‌ترین بیت خود را سرود و مستانه در خون خود غلتید تا به دیدار معشوق برود.

شهید حسین خدادوست، جوان فومنی که در قامت یک سرباز ارتش به جبهه رفت و در میمک آسمانی شد، وصیتی از خود به‌جا گذاشت که امروز هم شنیدنش تکان‌دهنده است. از حفظ راه امام گفت، از زنده نگه داشتن جبهه‌ها، و از ملتی که باید تا همیشه، در میدان بماند؛ با ایمان، با حضور، با یاد شهدا.

در وصیت‌نامه شهید علیرضا دلکش آمده است: به افراد حزب‌الهی توصیه می‌کنم که شخص‌گرایی و دودستگی را کنار بگذارند و پیرو خط امام باشند و مبادا انقلاب را فدای سلیقهٔ شخصی خود بکنید.

شهید سلیمان جعفری نصرالله‌آبادی در سفارش به همسرش گفته است آن روز که ما این مسیر را انتخاب کردیم به‌تمامی مسائل که پیشروی ما بود فکر کردیم و حال نیز از اینکه خدمتگزار اسلام و کشورم هستیم بی‌هیچ تردیدی احساس افتخار می‌کنم.

شهید دانش‌آموز «رسول فرجی» تنها چند هفته پس از آغاز سال تحصیلی، مدرسه را ترک کرد تا به فرمان امام لبیک بگوید. او در قامت یک نوجوانِ اهل اشکور، به جنگ رفت و در ۱۶ بهمن ۱۳۶۱ در مریوان به شهادت رسید. وصیت‌نامه‌اش، سرشار از شعور دینی، فهم ولایی و دغدغه‌ ترویج فرهنگ اسلام است؛ وصیتی برای امروز.

در وصیت‌نامه شهید احمد شادرام آمده است: مهدی امام‌زمان (عج) اول وقت به نماز می‌ایستد و نماز بپا می‌دارد شما نیز اول وقت به نماز بایستید تا نماز شما با نماز امام‌زمان نزد خدا برود. سرمایه عظیم شما خدا است.