نگاهی بر زندگی نامه شهيد احد اميری

پدرش در خاطره ای می گوید:
یک شب احد با سر و پایی خاکی دیر وقت به خانه آمد. دلم شور می زد به محض رسیدنش گفتم : پسرم کجا بودی؟ چرا خاکی هستی ؟
گفت: آقا رضا به همراه دخترهایش مشغول جمع آوری کاهها بودند وقتی دیدم که آنها تنها به پدر کمک می کنند ناراحت شدم و به کمکشان رفتم.

 احد دوران ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت پشت سرگذاشت در مدرسه و تحصيل شاگردي پر تلاش و ممتاز بود. اخلاق و رفتارش نسبت به خانواده و سايرين خوب بود و در کارهايش گذشت بسياري داشت او عاشق وطنش بود و به فرمان امام راحل ره لبيک گفته و از طرف ارتش جمهوري اسلامي راهي جبهه هاي حق عليه باطل گرديد .

پدرش در خاطره ای از آخرین دیدار می گوید:
مرخصیش تمام شد. با موتور او را به ترمینال رساندم. در مسیری که می رفتیم هر آشنایی را که می دید می ایستاد و خداحافظی می کرد. انگار به دلش افتاده بود که دیگر برنمی گردد. از من خدا حافظی کرد و سوار ماشین شد. این آخرین دیدارم با احد بود.


شهيد احد اميري سرانجام در 24 اردیبهشت ماه 1366 در منطقه ي نهر عنبر به درجه ي رفيع شهادت نائل آمد و در قطعه ي شهداي گلزار مرودشت به خاک سپرده شد .

انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی مرکز اسناد ایثارگران فارس