"عادل" اولین اعزامی از روستا

"عادل" اولین اعزامی از روستا
به نماز و روزه و احکام ديني اهميت مي داد. با شروع جنگ و شنيدن فرمان رهبر نخستين کسي بود که از روستاي خويش به عنوان پاسدار وظيفه براي جان فشاني عازم جبهه جنگ با متجاوزان بعثي شد . وقتي به مرخصي مي آمد بي صبرانه پيش از آن که مرخصي اش تمام شود عازم ميدان هاي خون و ايثار می شد.

برادرزاده، راه عمویش را ادامه داد
در آخرین دیدار به خانواده گفت: "من دیگر برنمی گردم ولی نگذارید سلاح من برزمین بیافتد راه مرا ادامه دهید." بعد از شهادت عادل، برادر زاده اش راه او را ادامه داد و اسلحه به زمین افتاده را برداشت و پس از چندی او نیز به شهادت رسید.
مادرش می گوید: بعد از شهادتش خیلی بی تابی می کردم یک شب در خواب دیدم  روبه من کرد و گفت: مادر چرا بی تابی و ناله و زاری می کنی؟! من همیشه در کنار شما و خانواده هستم و در کارها به شما کمک می کنم.مادر جایی که من هستم خیلی زیباتر و راحتتر از خانه پدری است شما نگرانی را از دلتان برانید و خوشحال باشید.

شهادت
وی  سرانجام در روز پنج شنبه 30 آبان ماه 1366 در حالی  که پر شور بر دشمن زبون مي تاخت در منطقه خونبار خرمشهر با اصابت ترکش خمپاره به درجه رفيع شهات نائل آمد.

انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی مرکز اسناد ایثارگرا فارس