افسری شجاع در دژکرد اقلید
چهارشنبه, ۱۸ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۲۰
شهيد «علی‌محمد فرامرزی» فروردین سال 1343 به دنیا آمد. پس از گذراندن دوران تحصیلی وارد نیروی انتظامی شد. او در زمان خدمتش در پاسگاه دزکرد فاصله خانه تا پاسگاه که حدود شش يا هفت کيلومتر بود را اکثر مواقع پياده طی می‌کرد و در حفظ بيت المال بسيار جدی و حساس بود و...» متن کامل زندگی این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «علی‌محمد فرامرزی» هفتم فروردین سال 1343 در دهستان دزکرد اقلید در خانواده‌ای مؤمن متدين چشم به جهان گشود. دوران تحصيلات ابتدیی و راهنمایی را در دژکرد سپری کرد. او در کنار درس و مشق به پدر در امر دامداری کمک می کرد.
به دلیل نبودن مقاطع بالاتر در روستا مجبور شد برای ادامه تحصیل به شهرستان آباده برود. دوران دبيرستان را در مدرسه سعدی در رشته ادبيات و علوم انسانی با موفقيت به پايان رساند. پس از اتمام تحصيلات به خدمت سربازی رفت. دو سال خدمت سربازی را با خاطرات دوران خدمت به پايان رساند و با توجه به اين که انس و علاقه خاصی به خدمت صادقانه به ملت و کشور خود داشت به استخدام کميته در آمد. چند سال پس از استخدام در سال 1370 ازدواج کرد که نتيجه اين ازدواج يک دختر و يک پسر بود.
پس از استخدام مجدد به تحصيلات خود ادامه داد و موفق به اخذ فوق ديپلم شد و گامی در جهت ارتقاء توانمندی علمی و عملی خود به جلو برداشت تا هر چه بهتر و بيشتر بتواند به خدمت صادقانه خود برای جلوگيری از فساد و بی‌بند و باری و مواد مخدر و... و در يک کلام خود را برای مبارزه با بی عدالتی و ناامنی و اقامه عدل و قسط آماده کند و اين مبارزه را تا آخرين لحظات زندگی خود ادامه داد زيرا به اين حقيقت و باور رسيده بود که دست خدا از همه دست ها بالاتر است (يدالله فوق ايديهم) اين واقعيت را می توان در مدت زمان خدمتش در شيراز اقليد، سده و دژکرد و بندرعباس(جاسک) به وضوح ديد.
در کشفيات و مبارزاتش با اشرار در ارسال پرونده‌ها همراه با چک پول های چند هزار تومانی (به عنوان رشوه) در قضاوت هايش هميشه بی‌طرفی خود را حتی نسبت به اعضای خانواده و فاميل به اثبات رسانده بود و برای همه مردم سده و دژکرد و آسپاس و همه افرادی که به نحوی با وی سر و کار داشتند روشن و واضح بود و همه به صراحت اقرار می‌کردند که او افسری شجاع، راستگو و صداق در گفتار و عمل بود.
در زمان خدمتش در پاسگاه دژکرد فاصله خانه تا پاسگاه که حدود شش يا هفت کيلومتر بود را اکثر مواقع پياده می رفت. در حفظ بيت المال بسيار جدي و حساس و در انجام امورات محوله و انجام مأموريت‌ها هيچگونه رودرواسی با هيچ کس نداشت. ساده زيستی و به دور از هر گونه تجملات و تکبر او زبان زد خاص و عام بود هدفش رضايت خدا بود و زمانی خوشحال و خرسند بود که حقی را صاحبش برگردانده بود و هيچگونه توقع و چشم داشتی نه به مافوق نه به ارباب و رجوع فقط و فقط اميد و توکلش به خدا بود و بس عاشق خدمت به محرومان بود و چه عاشقانه به سوي معبودش شتافت. وی سرانجام 21 فروردین سال 1384 در درگیری با اشرار در جاسک با اصابت تیر به شهادت رسید. پیکر پاکش در دژکرد اقلید به خاک سپرده شد.
انتهای متن/
انتهای متن/
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار : ۰
در انتظار بررسی : ۰
انتشار یافته: ۱
نادر آرگیو
| 
۱۴:۴۳ - ۱۴۰۳/۰۸/۱۷
پاسخ
با سلام و درود، بنده به عنوان درجه دار پیشش خدمت می‌کردم، بسبار آدم مقرراتی بود، خاطرات متفاوتی با ایشان دارم، واقعا آدمی بود که تو عمرش یک ریال رشوه نگرفت خدا را مدنظر داشت همیشه و همه زمانها، آخر هم بخاطر نگرفتن رشوه ایشان را شهید کردند، خدا رحمتش کنه، هزاران درود به روح پاکش، الفاتحه مع الصلوات
