مادری که فرزندش را فدای میهن کرد

نوجوانی مبارز
از همان خردسالی به نماز و روزه علاقه داشت. 6 ساله بود که راهی مدرسه شد. به علت فقر خانواده در کنار درس کار می کرد.
سال 1357 که اوج مبارزات ملت ايران بود "عبدالرسول" با این وجود که نوجوان بود، به همراه دوستانش روانه خيابان ها گرديد. یک روز در این اعتراضات مورد ضرب و شتم مزدوران رژيم قرار گرفت. اما روح سرکش او تمامی اين مشکلات را زير پا نهاد و جهت تداوم بخشيدن به مبارزه با استکبار راهی خيابان ها گرديد و شجاعانه در برابر مزدوارن شاه قرار گرفت.

مادری که فرزندش را فدای میهن کرد
پس از پیروزی انقلاب اسلامی جهت کمک به خانواده درس را رها کرد.  
 سال 1363 وقتی مادر متوجه علاقه "عبدالرسول" به جبهه جنگ شد، او را راهی جبهه کرد. عبدالرسول در ابتدا جهت تعليم آموزش های نظامی به پادگان شهيد فردی ياسوج رفت و آبان همان سال راهی کردستان شد. حدود سه ماه بر عليه گروهک های مزدور کومله و دمکرات دوش به دوش ديگر رزمندگان دلير اسلام جنگيد. پس از پايان مأموريت در کردستان جهت مرخصی به خانه بازگشت اما بعد از گذشت يک ماه مجدد راهی جبهه های جنوب شد.

هورالعظیم
"عبدالرسول" در عملیات قدس 3 شرکت کرد و مجروح شد. پس از استراحت سه ماهه، برای بار سوم عازم جبهه شد. ولی این بار به عنوان پاسدار وظيفه راهی (هورالعظيم) بيشه زار های خونين و مدفن شهدای بزرگوار و گمنام هويزه شد.

شهادت مجانی
یکی از همرزمانش نقل می کند: قبل از اینکه عبدالرسول به شهادت برسد، همه در سنگری نشسته بودیم. عبدالرسول گفت: دوستان آرزو دارم دو سال خدمت پاسداريم را تمام کنم، شاید در این مدت خدمتی برای اسلام و میهنم کرده باشم و سپس شهيد شوم. اما اگر اکنون شهيد شدم بالاترین سعادت نصیبم شده است و مجانی شهادت را به چنگ آورده ام. پس از چند ساعت مجروح شد خطاب به من گفت: بچه ها، زشت است ما برگرديم و از ميانمان شهيد يا مجروحی نباشد و سپس به شهادت.

شهادت
 وی سرانجام 14 آذر ماه 1364 بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید.

انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس