خواب ديدم که شهيد شده ام
به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد "نصرالله ايمانی" یکم فروردین سال 1337 در خانواده ای روحانی در کازرون دیده به جهان گشود. 7 ساله بود که راهی مدرسه شد و پس از گذراندن دوران تحصیلی موفق به اخذ مدرک دیپلم شد. سال 1356 به سربازی رفت و در پادگان هشتگل اهواز مشغول به خدمت شد. با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه شد و سرانجام 20 اردیبهشت سال 1362 در اثر اصابت خمپاره به شهادت رسيد.
متن خاطره خودنوشت: صبحانه در مقر
در شب هوا بی اندازه تاريک جلوه می داد و من هم که چشم سالمی نداشتم که بروم در ضمن کسی هم نبود که همراهم بيايد به همين خاطر مجبور شديم بمانيم تا فردا صبح برويم اهواز دنبال برادر آهنگری که اگر بشود سریع او را به کازرون بياوريم به هر حال از جا بلند شديم؛ وضو گرفتيم و با برادر کل عبدی به مسجد رفتيم. بعد از نماز يک نفر پشت تريبون رفت و گفت: لحظه ای تحمل کنيد تا درباره وضع خانوادگی صدام سخن بگويم از شدت ناراحتی نتوانستم تحمل نشستن در مسجد کنم آمدم به مقر صبحانه خورديم و رحمان يزدانی با کل عبدی با مينی بوس سپاه عازم کازرون شدند.
خواب ديدم که شهيد شده ام
بعد از بدرقه آمدم داخل اتاق بی اندازه دلم گرفته بود. زياد هم خوابم می آمد. نشستم خاطره بنويسم خوابم برد. بعد در خواب ديدم که شهيد شده ام. باز از جا پريدم و آمدم بيرون با نگاه حسرت آميز ماشين های مهمات را تا محو شدن از چشم هايم تا سر پل بدرقه می کردم. بعد صورتم را شستم. در همين حال دو نفر از دوستان خيلی نزديکم که اهل تهران بودند صدايم کردند.
اعزام به اهواز
ما هم خوشحال آمديم داخل اتاق و صورت را خشک کرديم تا بوسه ها دل چسب شود. "خب داوود جان خيلی خوش آمدی، علی جان تو هم همينطور. بعد آمديم داخل اتاق و بعد از صرف ميوه آن دو به هنرستان رفتند. ما هم بلند شديم برای اهواز از راه حميديه به طرف اهواز رفتيم تا بلکه دو نفر از دوستان تهرانی که در انتظامات بودند را ببينيم. متأسفانه نبودند و ما هم مستقيماً آمديم اهواز.
انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس
